تبلیغات در اوویا یونان

اگر شرایط برای سفر مهیا نیست، مجازی سفر کنید؛ به جزیره‌ای در یونان با خانه‌ها و خیابان‌هایی سفید، کلیساها، آسمان و دریایی آبی و  مسحورکننده که‌  چشم را می‌نوازد.

نسخه اولیه این مقاله در تاریخ ۱۳۹۸/۱۲/۲۰ منتشر شده و در تاریخ ۱۳۹۹/۰۷/۲۱ توسط پوریا محمدی پیوند به‌روزرسانی شده است.

در سانتورینی، هیچ عجله‌ای به چشم نمی‌خورد؛ گویی زمان از این جزیره رخت بر بسته است.

چشم‌ها در کمال آرامش از یک شگفتی به شگفتی دیگری می‌نگرد؛ چراکه دست هنرمندی ماهر هرکدام از این مناظر را با دقت تمام و جزئیات کامل به تصویر کشیده است: ریتم پله‌های سفید و آبی، گربه‌ی سیاهی که زیر سایه‌بانی سفید چرت می‌زد، در این شهر همه‌چیز از جذابیتی خاص و سحرانگیز برخوردار است.

این جزیره‌ خارق‌العاده، قطعه‌ای از بهشت به شمار می‌رود که نه‌تنها لنز دوربین‌ها، بلکه روح انسان‌ها را نیز به تسخیر خود درمی‌آورد.

با این مقاله از کجارو همراه شوید تا شما را به یک تور مجازی در این جزیره زیبا ببریم.

تور مجازی سانتورینی؛ یونان تمامی مناظر سانتورینی، سفیدِ سفید یا آبیِ آبی است.

با این شرح حال، آیا می‌توانید حدس بزنید که پرچم یونان چه رنگی است؟ یونان، آبی‌وهوای گرمی دارد؛ اما خشک و سوزان نیست.

فقط جزیره‌ی نیا کامنی (Nea Kameni) در قلب مجمع‌الجزایری کوچک به نام سانتورینی (متشکل‌ از پنج جزیره در دریای اژه)، هوای بسیار گرمی دارد؛ محلی که در واقع، آتشفشانی خفته است.

در قرن دوازدهم میلادی، شریف ادریسی، جغرافی‌دان سرشناس عرب، بزرگ‌ترین جزیره‌ی این مجمع‌الجزایر را به‌افتخار کلیسای محلی آنجا، سنت ایرنه (Sant’ Irene) نامید.

پس از آن که ونیزی‌ها در قرن سیزدهم موفق به تصاحب این قلمرو شدند، نام سانتورینی را بر آن گذاشتند.

این جزیره هنوز در سرتاسر جهان به همین نام خوانده می‌شود و تنها یک کشور، این جزیره را به نام دیگری می‌خواند.

یونانی‌ها بزرگ‌ترین جزیره‌ در مجمع‌الجزایر فوق و در حقیقت، مهم‌ترین جزیره‌ی خود را تیرا نامیده‌اند.

آن‌ها به‌شدت روی این نام حساس هستند.

علی‌رغم این واقعیت که جزیره مذکور، یکی از مقاصد محبوب گردشگری در یونان است، هیچ بندر یا فرودگاهی به نام سانتورینی در آن به چشم نمی‌خورد.

حتی هیچ نقطه‌ای به این نام روی نقشه‌ی یونان وجود ندارد.

بار دیگر با دقت بیشتر به نقشه نگاه کنید و این بار، نام تیرا (Thira) را جستجو کنید.

در کتاب‌های راهنمای سفر به یونان هم همین نام درج شده است.

طبق افسانه‌های یونانی، سانتورینی مشتی خاک بود که تریتون، خدای دریا به آرگونات‌ها بخشید.

آن‌ها نام این خاک را کالیستی گذاشتند که به معنی «زیباترین» بود.

در واقع، این مجمع‌الجزایر ابتدا جزیره‌ای پهناور بود که آتشفشانی خاموش در میانه‌ آن قرار داشت.

دریانوردان، آن را استرانگیلی (Strongili) می‌خواندند که معنی لغوی آن، جزیره‌ گرد است.

در انتهای قرن پانزدهم، ناگهان آتشفشان فعال شد و فوران کرد.

مواد گداخته‌ی ناشی‌ از فوران وحشت‌آور آتشفشان، تمام خانه‌ها و روستاهای این جزیره را فراگرفت.

پژوهشگرانی مانند ژاک ایوز کوستو (Jacques-Yves Cousteau) معتقد هستند که ناپدیدشدن شهرهای آتلانتیس نیز نتیجه‌ همین خشم آتشفشان بوده است.

فوران سنگین آتشفشان موجب ایجاد حفره‌هایی عظیم موسوم به «مخروط آتشفشانی» در زمین شد.

این مخروط‌ها، دهانه‌هایی دایره‌وار با دیواره‌هایی مدور هستند که شیب تندی به‌سمت مرکز مخروط دارند.

بخش مرکزی جزیره در این دهانه‌ها فرو رفت و این دگرگونی‌های ویرانگر و ناگهانی موجب وقوع سونامی با امواجی به ارتفاع ۱۰۰ متر شد که تا ۱۱۰ کیلومتر پیش رفت و حتی جزیره‌ کرت را درنوردید.

این سونامی به‌قدری قدرتمند بود که تمدن معروف مینوان را در هم شکست و نابود کرد.

گالری عکس‌های سانتورینی در یونان؛ برای دیدن عکس‌ها در اندازه‌ی واقعی روی آن کلیک کنید فعالیت‌های ادامه‌دار آتشفشان موجب شکل‌گیری مجمع‌الجزایر کنونی شد.

با نگاهی به نقشه خواهید دید که تیرا، مهم‌ترین جزیره‌ی این مجموعه، شبیه داسی بدون دسته است که جزیره‌ تیراسیا (Tirassia) در سمت غرب قرار دارد و دو آتشفشان خفته‌ی نیا (Nea) و پالئا کامنی (Palea Kameni) نیز درست در قلب آن ایستاده‌اند.

زمانی که با کشتی از آتن یا جزیره‌ی کرت به‌سمت تیرا حرکت می‌کنید، اگر به پشت سرتان بنگرید، صخره‌هایی عظیم و مرتفع به رنگ‌های قرمز و سیاه را خواهید دید که گویی گردی سفید روی آن‌ها پاشیده‌اند.

این‌ها همان شهرها و روستاهای کوچک تیرا هستند که روی نوک تپه‌های شیب‌دار جزیره آرمیده‌اند و از روی آب چنین به نظر می‌رسند.

از سوی دیگر، سمت شرقی جزیره دارای تپه‌ماهورها و سواحلی ممتد و پوشیده از ماسه‌های آتشفشانی سیاه و گاهی قرمزرنگ است.

بیشتر بخش‌های آن از پوشش گیاهی ضعیفی برخوردار هستند که این مسئله را می‌توان به آب‌وهوای خشک منطقه نسبت داد.

گردشگران، تیرا را با نوشیدنی‌های دل‌چسب و گوجه‌گیلاسی‌های خوشمزه‌اش می‌شناسند.

گالری عکس‌های سانتورینی در یونان؛ برای دیدن عکس‌ها در اندازه‌ی واقعی روی آن کلیک کنید فکر می‌کنید چرا بیشتر ساختمان‌های سانتورینی را سفید و سقف کلیساهای آن را آبی کرده‌اند؟ افسانه‌ای در این رابطه وجود دارد که می‌گوید وقتی «بارباروس خیرالدین پاشا»، دریاسالار فاتح ترک، در سال ۱۵۳۷ موفق به تصرف این جزیره شد، استفاده از رنگ‌های ملی یونان و محترم شمردن مناسبت‌های ملی آن را ممنوع کرد؛ اما مردم سرکش جزیره به آراستن ساختمان‌های خود با رنگ‌های پرچم ملی خود روی آوردند.

۳۵۰ کلیسا در جزیره وجود دارد و همین شمار زیاد کلیساها، دست نقاشان را برای اجرای ایده‌های وطن‌پرستانه‌ خود کاملا باز می‌گذاشت؛ هرچند این داستان، واقعیت ندارد؛ چراکه رنگ‌های سفید و آبی، سبک مدرن مورداستفاده در معماری سیکلادی (یکی از تمدن‌های دریای اژه) در ابتدای دهه‌ ۸۰ قرن بیستم را نشان می‌دهند.

سانتورینی مدرن، میعادگاه گردشگران بی‌شماری از سرتاسر جهان است.

در ماه‌های تابستان ده‌ها کشتی کروز به‌طور روزانه هزاران گردشگر را به این جزیره‌ نه‌چندان بزرگ می‌آورند.

خیابان‌های جزیره در این روزها مملو از مسافرانی از کشورهای مختلف با هر زبانی است.

رستوران‌ها از پیش‌ از طلوع آفتاب مشغول فروش غذا به مشتریان هستند و آفتاب که غروب می‌کند، تمامی پله‌ها و پیاده‌روهای جزیره پر از مردمی می‌شوند که با دوربین‌های دیجیتال خود مشغول ثبت تصاویری از خورشید سرخ‌رنگی هستند که خرامان خرامان می‌رود تا در افق‌ پنهان شود.

گالری عکس‌های سانتورینی در یونان؛ برای دیدن عکس‌ها در اندازه‌ی واقعی روی آن کلیک کنید شهرهای اویا و فیرا را مرواریدهای مدیترانه می‌نامند.

به‌عبارت دقیق‌تر، این شهرها سال‌ها است که میعادگاه هنرمندان خلاق و عکاسان و طراحان است.

جذابیت هنری ویژه‌ی آن‌ها ناشی از موقعیت بی‌همتایشان در لبه‌ی یک دهانه‌ی آتشفشانی است.

این محل، در وهله‌ی اول، به‌خاطر مناظر نفس‌گیر خود و در وهله‌ی دوم، به‌عنوان محلی ایده‌آل برای دفاع در برابر دزدان دریایی شهرت یافته است.

به همین خاطر کل شهر مانند یک آبشار رو به‌سمت ساحل ساخته شده است و از خطوط منحنی طبیعی منطقه پیروی می‌کند.

سقف خانه‌هایی که در سطوح پایین‌تر بنا شده‌اند، حکم بالکن خانه‌های بالاتر یا پیاده‌رویی برای عبور را دارند.

ویژگی منحصربه‌فرد دیگر معماری محلی سانتورینی، سقف‌های قوسی‌شکل طاق‌دار است.

برخلاف اشکال شهری، خطوط نازک و مدور این معماری، چشم‌ها را می‌نوازد.

بسیاری از خانه‌ها، ویلاها و حتی هتل‌ها به‌طور مستقیم در دل سنگ‌ها ساخته یا شاید بهتر است بگوییم حفر شده‌اند.

هر چند، با وجود ظاهر نامتعارف و فضای داخلی غارمانند ساختمان‌های جزیره، آن‌ها از تمام امکانات لازم و سطح رفاه بالایی برخوردار هستند.

مهم‌ترین خصوصیتی که در معماری جزیره به چشم می‌خورد، آن است که هیچ خودرویی در جزیره‌ها وجود ندارد و به همین خاطر، الاغ‌های بانمک و بسیار زیبایی در نقاط مختلف تردد می‌کنند.

این الاغ‌ها به‌نوعی نماد سانتورینی به شمار می‌آیند و در هر لحظه از روز در خیابان‌های جزیره مشغول راه رفتن و مسافرکشی هستند.

الاغ‌ها م سئو لیت همه‌ی کارهای ترابری جزیره را به عهده دارند: ارسال کالا به فروشگاه‌های محلی و از آنجا به درب منازل، بارکشی، مسافرکشی و جمع‌آوری زباله‌ها.

بنابراین، مردم همیشه راه را برای این حیوانات زحمت‌کش و دوست‌داشتنی باز کرده و گام برداشتن آهسته آن‌ها را با حوصله نگاه می‌کنند.

در شهرهای کوچک واقع در تیرا، هیچ‌وقت نمی‌توان پیش‌بینی کرد که هر لحظه با چه چیزی روبه‌رو می‌شوید؛ گنبد آبی یک کلیسا، یک برج ناقوس، حیاطی کوچک با گلدان‌های شمعدانی، یک نقاب افسانه‌ای روی دیوار، کرکره‌های زنگ‌زده در اثر هوای مرطوب جزیره یا گربه‌ای نارنجی و تنبل که روی یک نرده خوابیده است و گاهی با بی‌حوصلگی خمیازه می‌کشد.

شهر اویا، محلی برای استراحت، تمدد اعصاب و تماشای زیباترین غروب‌ دنیا است.

ثبت تصاویر زیبا از چشم‌اندازهای این جزیره در سپتامبر، راحت‌تر از سایر ماه‌ها است؛ چراکه طلوع و غروب خورشید نه خیلی زود است و نه خیلی دیر.

آن‌قدر در این شهر منظره برای عکاسی وجود دارد که به‌سختی می‌توان دوربین را کنار گذاشت، لحظه‌ای در ایوان ویلا دراز کشید و از منظره‌ی قایق‌های بادبانی و کشتی‌های کروزی لذت برد که تنها ۳۰۰ متر با صخره‌ها فاصله دارند.

کارت پستال‌ها و آلبوم‌های عکس بسیاری به گربه‌های اویا اختصاص داده شده و چه چیزی زیباتر و سرگرم‌کننده‌تر از الاغی است که گوش‌های خود را برای پراندن مگس‌ها، پشت سر هم تکان می‌دهد؟ یا سگی که با نگاهی خیره و اندوه‌بار، کشتی‌های در حال ترک جزیره را نگاه می‌کند؟ هر لحظه که بیشتر در این جزیره بمانید، بیشتر باورتان می‌شود که در زیباترین شهر یونان هستید.

شاید اولین معماران مدرن شهر اویا، ناخداهای کشتی‌ها و مالکان قایق‌ها بوده‌اند.

به همین خاطر است که با دیدن آن، به یاد کشتی می‌افتید؛ پله‌های شیب‌دار، درگاه‌هایی با ارتفاع کم و راه‌هایی باریک از ویژگی‌های آن هستند.

هتل «سی کاپیتانز هاوس» (Sea Captain’s House) در این شهر، یکی از ساختمان‌های ثبت شده به‌عنوان میراث یونسکو است.

سانتورینی راز دیگری هم دارد.

تابه‌حال به این موضوع فکر کرده بودید که چرا بیشتر بازدیدکنندگان آن، زوج‌ها هستند و شمار زیادی از آن‌ها ترجیح می‌دهند ماه عسل خود را در این جزیره بگذرانند؟ افسانه‌ها می‌گویند اگر عاشقان نام خود را روی صخره‌ قرمز نزدیک شهر بنویسند، تا ابد عاشق یکدیگر باقی خواهند ماند و هرگز جدا نمی‌شوند.

فکر می‌کنید این گفته، حقیقت دارد؟ کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب کجارو تنها با کسب مجوز مکتوب امکان پذیر است.

تولید و توسعه نرم افزار کجارو توسط شرکت آویژه انجام می‌شود.

.