طراحی سایت در ام القیوین امارات متحده عربی

امارات متحده عربی ، کشوری در جنوب غربی قارهٔ آسیا و در شرق شبه جزیره عربستان، در خاورمیانه که از جنوب با قطر و عربستان سعودی، از شرق با عمان و از شمال با خلیج فارس همسایه است.

امارات متحده عربی،اتحادی از هفت شیخ‌نشین کوچک به نام‌های ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، فجیره، راس‌الخیمه و ام‌القوین است که بعد از استقلال از بریتانیا در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ میلادی شکل گرفت.

این روز را با نام روز ملی امارات جشن می‌گیرند.

هر یک از این ۷ امیرنشین از استقلال فراوانی برخوردارند، اما یک امیر موروثی به عنوان حاکم کشور ایفای وظیفه می‌کند و شورای عالی حکام که متشکل از هفت امیر است، رئیس دولت و کابینه را انتخاب می‌کند.

در حال حاضر امیر و رئیس دولت امارات شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان است.

پایتخت و بزرگ‌ترین شیخ‌نشین این کشور ابوظبی است.

امارات یکی از بزرگترین ذخایر نفتی دنیا را در اختیار دارد و تولید ناخالص سرانه آن در حد ثروتمندترین کشورهای اروپای غربی است.

واژهٔ «امارات» به معنی شیخ‌نشین یا امیرنشین است.

نام امارات متحده عربی نیز به معنی «شیخ‌نشین‌های متحد عربی» است.

اسم گذاری این کشور بنام «امارات» از آنجاست که پس از تشکیل اتحادیه هفت امارت امیرنشین تأسیس شده‌ است، شیخ‌نشین‌های هفت‌گانه که دولت امارات متحده عربی را تشکیل می‌دهند به شرح زیر هستند: ابوظبی دبی شارجه عجمان ام‌القوین رأس‌الخیمه فجیره مساحت این کشور ۸۳٬۶۰۰ کیلومترمربع است که در رده ۱۱۵ دنیا از نظر پهناوری قرار می‌گیرد.

آب‌وهوایی بیابانی و سرزمینی هموار دارد که قسمت شرقی آن کوهستانی و سردتر است و تنها ۰٫۷۷ درصد خاک آن قابل کشاورزی است.

فقط ۱۹ درصد اهالی این کشور اصلیت اماراتی دارند و ۲۳ درصد از اعراب دیگر کشورها و ایرانیان و حدود ۵۰ درصد از اهالی جنوب آسیا هستند.

زبان رسمی کشور عربی است و انگلیسی، فارسی، اردو و هندی نیز کاربرد زیادی دارد.

مذهب رسمی این کشور اسلام است که حدود ۹۶٪ مردم را شامل می‌شود.

واحد پول آن درهم است.

جمعیت آن در سال ۲۰۱۲ حدود ۵٫۳۱۴٫۳۱۷ نفر برآورد شده و رشد جمعیت آن ۳٫۰۵ درصد است و با بیش از ۱۶ مهاجر در سال به ازای هر هزار نفر جمعیت پنجمین کشور مهاجرپذیر دنیاست.

صادرات نفت خام این کشور در سال ۲۰۰۹ میلادی، حدود ۲٫۳۹۵ میلیون بشکه در روز بوده که امارات را چهارمین صادرکننده نفت دنیا می‌سازد.

سرانه تولید ناخالص داخلی کشور در سال ۲۰۱۱ بر اساس قدرت خرید حدود ۴۸٬۵۰۰ دلار بوده که آن را در رتبه یازدهم دنیا قرار می‌دهد.

روابط امارات و ایران بر سر مالکیت سه جزیره تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی در خلیج فارس تنش آمیز است.

جمعیت امارات تا سال ۲۰۱۰ میلادی ۴٫۷ میلیون نفر اعلام شد.

محدوده امارات متحده عربی: از شمال و شمال غربی خلیج فارس، از جنوب و جنوب غربی عمان و عربستان سعودی، از سمت غرب به قطر و عربستان سعودی، و از سمت شرق به دریای عمان و عمان محدود می‌شود.

دبیدُبِی یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است.

این شهر در جنوب کشور ایران و در حاشیهٔ خلیج فارس و در شبه جزیره عربستان واقع شده‌است.

دبی بیشترین جمعیت را در میان هفت شیخ‌نشین کشور امارات دارد و بعد از شهر ابوظبی بزرگ‌ترین شهر کشور امارات است.

اولین اشاره‌های تاریخی در دبی از سال ۱۰۹۵ میلادی ثبت شده‌است و اولین نشانه‌های شهرسازی در دبی به سال ۱۷۹۹ بر می‌گردد.

دبی در سال ۱۸۳۳ توسط شیخ مکتوم بن بطی بن سهیل آل مکتوم به طور رسمی به عنوان یک شهر بنیان نهاده شد.

موقعیت جغرافیایی مهم این شهر، باعث شد تا در قرن بیستم به یک بندر مهم تبدیل شود.

در سال ۱۹۶۶ و با کشف نفت در دبی، دبی و کشور قطر تصمیم به راه‌اندازی یک واحد پولی جدید به جای «روپییهٔ خیلج» که قبلأ پول رایج بود گرفتند.

کشف نفت منجر شد تا کارگران خارجی برای کار در این شهر به سرعت به آن نقل مکان کنند به طوری که در مدت بسیار کوتاهی ۳۰۰ درصد به جمعیت آن اضافه شد و آن را به یکی از منابع مهم بین‌المللی نفت تبدیل کرد.

دبی جدید از زمانی که بریتانیا آن را در سال ۱۹۷۱ ترک کرد شروع به شکل گرفتن کرد.

در این زمان، دبی به همراه ابوظبی و ۴ شیخ‌نشین دیگر کشور امارات متحده عربی را تأسیس کردند.

یک سال بعد شیخ‌نشین رأس‌الخیمه به کشور امارات پیوست اما قطر و بحرین تصمیم گرفتند که هرکدام یک کشور مستقل باشند.

در سال ۱۹۷۳ درهم امارات به عنوان واحد پولی رسمی امارات معرفی شد و به این ترتیب دبی و قطر اتحادیهٔ پولی بین خود را منحل کردند.

در سال ۱۹۷۹ در یکی از محله‌های دبی با نام جبل علی یک منطقهٔ آزاد تجاری تأسیس شد که به شرکت‌های خارجی اجازهٔ واردات و صادرات بدون محدودیت را می‌داد.

با شروع جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۰ سرمایه‌داران و تاجران پول‌ها و دارایی‌های خود را از این شهر خارج کردند که باعث شد اوضاع اقتصادی این شهر برای مدتی بحرانی بشود اما با تغییر فضای سیاسی، دوباره رونق خود را به دست آورد.

امروزه دبی به عنوان یک شهر جهانی و تجاری موفق و مهم در منطقه جای خود را پیدا کرده‌است.

اگرچه اقتصاد دبی با صنعت نفت رشد کرد اما بیشتر درآمد دبی از منطقه آزاد جبل علی، فروش ملک به اتباع خارجی در مناطق آزاد، اعطای اقامت، صدور مجدد کالا، ترانزیت مسافر و کالا و همچنین قسمت بزرگی نیز از گردشگری و دیگر خدمات مالی و تجاری تأمین می‌شود.

دبی به تازگی توجه جهانیان را از طریق ساخت و سازهای بزرگ و عظیم و همینطور رویدادهای تفریحی و ورزشی هیجان‌انگیز به خود جلب کرده‌است.

در سال‌های پایانی دههٔ ۲۰۰۰ میلادی به خاطر بحران‌های مالی گسترده در جهان، ساخت و ساز املاک در دبی برای مدت ۳ سال با مشکلات جدی روبه‌رو شد.

هر چند دبی توانست طبق یک برنامه تدریجی و مداوم خود را بهبود بخشد.

در سال ۲۰۱۲ دبی ۲۲مین شهر گران‌قیمت جهان و گران‌قیمت‌ترین شهر خاورمیانه معرفی شد.

در سال ۲۰۱۳ دبی توانست حقِ داشتن و برگزاریِ اِکسپو ۲۰۲۰ را به دست آورد.

اِکسپو سومین رویداد مهم دنیا پس جام جهانی فوتبال و المپیک است و به «المپیک فرهنگ ملل» مشهور است.

این نخستین بار است که یک شهر از خاورمیانه توانست میزبانی این مهم‌ترین نمایشگاه جهان را به‌دست آورد.

پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد اکسپو ۲۰۲۰ برای دبی بیش از ۲۳ میلیارد دلار سود خواهد داشت.

ابوظبی ابوظبی یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است.

وجه تسمیه این امارت به «ابوظبی» از آنجاست که بعلت وجود آب شیرین در دوران قدیم، گله‌ای از (ظباء) یعنی آهو، قبل از ورود انسان به این منطقه در آنجا وجود داشته‌است.

در سال ۱۷۶۱ قبیله بنی یاس بعد از پیدا کردن آب شیرین در منطقه ساکن می‌شوند و نام منطقه را به خاطر وجود آهو « ظباء » ابوظبی می‌گذارند.

ابوظبی بزرگ‌ترین امارت هفت‌گانه کشور امارات متحده عربی است.

مساحت آن حدود ۶۷۳۴۰ کیلومتر مربع است، و در حدود ۸۶٫۷ ٪ از مساحت خاک امارات متحده عربی را در بردارد ودر ساحل جنوبی خلیج فارس واقع شده‌است.

نام قدیم ابوظبی «ام‌النار» است.

شهر « ابوظبی » پایتخت کشور امارات متحده عربی است و در سال ۲۰۰۹ با پیشی گرفتن از نیویورک و پاریس به عنوان دومین شهر گران جهان برای مسافران اعلام شد ابوظبی در سال ۲۰۰۸ پنجمین شهر گران جهان محسوب می‌شد.

مناطق ابوظبیشهر ابوظبی مرکز این امارت است و از سه منطقه اصلی تشکیل شده‌است:•  «منطقه ابوظبی» شامل شهر ابوظبی، پایتخت کشور امارات.

•  «منطقه شرقی» شامل شهر العین وتوابع.

•  «منطقه غربی» شامل شهر بدع زاید و توابع.

شارجه    شارجه یکی از هفت امارتی است که دولت امارات متحده عربی را تشکیل می‌دهند و محدوده این امارت حدود ۱۶ کیلومتر از ساحل کشور امارات در خلیج فارس را می‌پوشاند.

عمق خاک این امارت رو به داخل کشور حدود ۶۰ کیلومتر است.

مساحت شارجه ۲۶۰۰ کیلومتر مربع می‌باشد، و این امارت با تمام امارت‌هایی که کشور دولت امارات متحده عربی تشکیل می‌دهند حدود مشترک دارد.

شارجه همچنین دارای سه شهر در کرانه دریای عمان است که از بدنه اصلی خاک امارت شارجه جدا هستند.

نام این شهرها خور فکان، خور کلباء و دِبا الحُصن است.

مهم‌ترین واحه شارجه ذَید نام دارد که دارای زمینهای کشاورزی حاصلخیزی است.

شارجه از سال ۱۹۹۸ به این سو در میان امارات به عنوان «پایتخت فرهنگی» مشهور شده‌است و سبب آن بیشتر بودن آثار باستانی و فعالیتهای فرهنگی در شارجه نسبت به دیگر امارات‌ها است.

دانشگاهی نیز به نام دانشگاه آمریکایی شارجه در این امارت وجود دارد که به عنوان یکی از بهترین دانشگاه‌های امارات متحده عربی یاد می‌شود.

امارت شارجه با تمام امارت‌هایی که کشور دولت امارات عربی متحده تشکیل می‌دهند مرزهای مشترک دارد.

مثلاً از طرف غرب با امارت ابوظبی حدود مشترک دارد از جهت روستای «شویب» نزدیک به شهر «العین» که تابع امارت ابوظبی است.

در اینجا منطقه «المدام» با روستای شویب حدود مشترک دارند.

منطقه المدام تابع امارت شارجه‌است و روستای شویب از توابع امارت ابوظبی است.

از طرف جنوب با امارت رأس الخیمه و عمان حدود مشترک دارد از ناحیة روستای «المدام» و روستای «الملیحه».

در این منطقه روستائی هست بنام «الحویلات».

این روستا از توابع امارت رأس الخیمه‌است که با امارت شارجه و عمان حدود مشترک دارند.

البته امارت شارجه با دبی و عجمان حدود مشترک دارند.

یک قطعه دیکر از امارت شارجه از این امارت جدا افتاده‌است که بنام «الحمریه» معروف است.

این قطعه از خاک شارجه بین امارت عجمان و امارت أم القیوین واقع شده‌است.

در الحمریه تأسیسات بندر صدور گاز وجود دارد و گاز منطقه «الصجعه» تابع شارجه از این بندر به خارج صادر می‌شود.

عجمان امارت عجمان کوچک‌ترین امیر نشین امارات متحده عربی است که بین امارت شارجه و امارت ام‌القوین محصور شده و در ۵۱ ـ ۶۰ طول شرقی و در ۲۲ ـ ۲۶ درجه عرض شمالی از نصف‌النهار مبدأ واقع شده‌است.

مساحت امارت عجمان در حدود ۲۵۹ کیلومتر مربع است ودر حدود ۳۳ر۰٪ از خاک کشور امارات متحده عربی را در بر می‌گیرد.

عجمان کوچک‌ترین امارت از امارات هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است.

طول ساحل آن ۱۶ کیلومتر است.

این امیرنشین دو قطعهٔ جدا و دور افتاده به نامهای «مصفوت» و «منامه» دارد.

محدودهٔ امارت عجمان: از شمال خلیج فارس، از جنوب ام‌القوین، رأس‌الخیمه، واز شمال وشمال غرب شارجه و بعد از شارجه دبی، از شرق به ذید و فجیره محدود می‌شود.

وجه تسمیه: عَجمان از آنجاست که در سده دهم هجری قمری شاخه‌ای از قبیله بزرگ «العجمان» از بادیه نجد در شبه‌جزیره عربستان به این منطقه مهاجرت کردند و قبیله العجمان از سلاله نشوان بن مرزوق بن علی بن هشام المرزوقی از بطن یام هستند.

نام منطقه پس از ورود قبیله «العجمان» به این منطقه (عجمان) گذاشته شد.

قبل از ورود قبیله العجمان، منطقه خالی از سکنه بوده‌ است.

شاخهٔ دیگری از همین قبیله (العجمان) به سرپرستی راشد بن نشوان به بر فارس رسیدند و در مغویه مستقر شدند و مدتها مناطق گسترده‌ای از شیبکوه را زیر نفوذ داشته‌اند.

ازمشهورترین حکمرانان قبیله العجمان در بر فارس شیخ سلطان المرزوقی بود که آثار کاخ بزرگ او که به (قلعه شیخ سلطان) مشهور است در مغویه باقی است.

•    روستای مصفوت از توابع امارت عجمان است.

این روستا در حدود ۱۱۰ کیلومتر از امارت عجمان فاصله دارد و در وسط خاک سلطنت عمان قرار دارد، اما از طرف جنوب به روستای حتا متصل شده‌است که از توابع امارت دبی است و خود روستای حتا نیز در خاک عمان محصور شده‌است.

•    روستای منامه در شمال شرقی امارت عجمان واقع شده‌است و در حدود ۸۰ کیلومتر از امارت عجمان فاصله دارد، این روستا بین خاک راس‌الخیمه و خاک فجیره محصور شده‌است.

•    حاکم امارت عجمان شیخ حمید بن راشد النعیمی ویکی از اعضاء هفت‌گانه مجلس ملی اتحادی است.

او یکی از نوه‌های قبیله العجمان است.

فجیرهشهر فجیره در قسمت شرقی شبه‌جزیره عربستان واقع شده‌است، از سمت مغرب رأس‌الخیمه و شارجه، واز سمت جنوب به کلباء محدود می‌گردد، ودر ساحل دریای عمان قرار دارد بطول ۷۰ کیلومتر ابتداء از روستای اوصله تا نهایت دبا در شمال که نهایت حدود فجیره‌است در ساحل دریای عمان.

.

.

[۳] فجیره یکی از مناطق مهم و تاریخی و باستانی امارات متحده عربی در این اماره واقع است، روستای مورد نظر «بدیه» به عربی «البدیة» نام دارد، در این روستا مسجدی با شکل بسیار عجیب وجود دارد، باستان‌شناسان تاریخ بنای این مسجد به ۵۰۰ سال قبل پیش بینی کرده‌اند، این مسجد تاریخی به نام «مسجد بدیه» معروف است.

قلعه اوحله یکی از آثار مهم تاریخی این شهر است.

فجیره بندری مهم نیز دارد.

در سال ۲۰۱۰ میلادی، بیش از ۱۲ هزار کشتی عبوری از تنگه هرمز، برای سوخت‌گیری به بندر فجیره، که ۴۰ مایل با مسیر تردد کشتی‌ها فاصله دارد، گسیل می‌شدند.

«فجیره» یعنی «تَفَجُر الیَنابیع» بمعنای جایی که چشمهای آب جاری است، و چون در کوههای اطراف این منطقه چند چشمه آب روان جاری است منطقه فجیره نامگذاری کرده‌اند.

حاکم  امارت فجیره شیخ حمد بن محمد الشرقی ویکی از اعضاء هفت‌گانه مجلس ملی اتحادی هستند.

شهرها وروستاهای فجیره: دبا الفجیره مربح السیجی قدفع البدیة طویین الطیبة آبشار الوریعه ــ فجیره قلعه فجیره مسافی الفجیره.

البثنة صفد العقة فرفار یبسا العینالعین به عربی ( مدینة العین ) یکی از زیباترین شهرهای امارات است، شهری سیاحی با تمام معنا.

ویکی از معالم بارز تاریخی و جاذبهٔ گردشگری و از نقاط دیدنی امارات متحده عربی است.

در دوران پیشین این شهر به نام عین عمان مشهور بوده‌است.

جغرافیای طبیعی العین بدلیل وجود زنجیره کوه حجر بر فراز «شهرالعین»، این شهر یکی از شهرهای زیبا منطقه می‌باشد.

دارای چشمه ها و قنات های متعددی است وشب های بسیار زیبا وخنکی دارد.

براساس اطلاعات موجود در ۵۴۵، ۵۶ طول شرقی، و  ۲۳ - ۴۵ ,۴۰۲۴ درجه عرض شمالی از نصف‌النهار مبدأ واقع شده‌ است.

شهرالعین در اقصی جنوب شرقی خاک دولت امارات واقع شده‌است، ودر فاصلهٔ ۱۶۰ کیلومتری ابوظبی، ودر ۱۲۲ کیلومتری شهر دبی قرار دارد.

محدودهٔ مدینة العین: از شمال دهکدهٔ الفقع، از جنوب «أم الزمول»، از شمال غربی «الختم»، «سویحان»، واز سمت مشرق به «أم غافة» و «صاع» محدود می‌گردد.

پیشینهٔ تاریخی «شهرالعین» به هفت هزار سال بیش بر می‌گردد.

برخی گویند تاریخ پیشینه أش ۴۰۰۰ سال می‌باشد.

در دوران عصر سنگ یا عصر حجر دوره‌ای است که در آن فناوری در راستای فرگشت انسانی گسترده‌گشت و زندگی انسانی از خاور آفریقا به سراسر جهان پراکنده‌گشت.

در این دوران انسان‌هایی به این منطقه رسیده أند، ومجتمعات انسانی به پا نمودند.

«شهرالعین» در طول این ازمنه یکی از آبادترین واحههای مؤثر بر سر راه کاروان‌های تجارتی بوده‌است، که در زمان پیشین بنام « واحة العین » معروف بوده‌است و سرزمینی آباد و پر رونق بوده‌است.

سرزمینی که مسکن قبائل بزرگ ومتعدد شبه‌جزیره عربستان بود، بی شک آنقدر بزرگ وانبوه وپرجمعیت بوده که نه تنها مردم دردامنه ارتفاعات کوهستانی زنجیره کوه حجر و دشتهای معتدل شمالی و جنوبی آن زندگی می‌کرده‌اند، بلکه جبر طبیعت و مقتضیات جغرافیائی آنهارا به نقات مختلف و اطراف « واحة العین » پراکنده ساخته ودر کوه ودشت و بیابان و دره و صحرا وبر فراز کوه‌های بلند زندگانی می‌نموده‌اند.

روایت است که مردم این «شهر» بت پرست بوده أند مانند سایر قبائل شبه جزیره عربستان پیش از ظهور اسلام.

آثار زیادی از آنها تا به حال برجای مانده‌است.

«مدینة العین» به نام (منطقه شرقی) نیز نامیده می‌شود، نسبتاً به موقعیت جغرافیایی امارات متحده عربی.

این شهر زیبا در فاصلهٔ ۱۶۰ کیلومتری شهر ابوظبی پایتخت دولت امارات واقع می‌باشد.

در مورد وجه تسمیه شهرالعین به این نام، به دلیل وجود چشمههای آب شیرین و فراوان در اطراف وکنار این منطقه العین نامگذاری شده‌است که به معنای چشمه است.

سفارت امارات در ایران تهران ، ولیعصر ، تقاطع ‏خیابان دستگردی(ظفر) ، روبروی ‏رستوران حاتم ، پلاک ‏‏۳۳۷‏ تلفن: ۴-۸۸۷۸۱۳۳۳، ۸۸۷۸۸۵۱۵فکس: ۸۸۷۸۹۰۸۴، ۸۸۷۸۹۴۷۶روز و ساعت کاری: شنبه تا چهارشنبه ۱۴/۳۰- ۸/۳۰‏ موسسه حقوقی و بین المللی سام نماینده هلدینگ اینوید بزرگترین مرکز ارائه دهنده خدمات مشاوره حقوقی در ایران **جهت مشاوره حضوری با کارشناسان ما با شماره 22785839-22785836-22785834 ازساعت 9 الی 18 در تماس باشید.

**