طراحی سایت در سیونیک ارمنستان

ارمنستان با نام رسمی جمهوری ارمنستان کشوری در قفقاز جنوبی به پایتختی ایروان است.

زبان ارمنی، زبان رسمی کشور ارمنستان است.

ارمنستان مدتهای زیادی جزئی از ایران بوده است و فرهنگ آن از ایران تاثیر زیادی پذیرفته است.

پس از سرنگونی پادشاهی ارمنستان در سال ۴۲۸میلادی، این منطقه از نو بخشی از ایران شد.

در دورانی از حکومت ایران، بخش مرکزی ارمنستان کنونی جزئی از خانات ایروان بود.

در دوران صفویه ارمنستان شاهد رقابت و جنگ‌های دو امپراتوری صفویه و عثمانی بود و ایروان چندین بار به تصرف قوای عثمانی درآمد.

بر اساس پیمان زهاب در سال ۱۶۳۹میلادی ارمنستان شرقی که شامل ایروان هم می‌شد تحت نفوذ صفویه و ارمنستان غربی (مناطق شمال شرقی ترکیه امروزی به مرکزیت شهرهای ارزروم، سیواسو وان) تحت تصرف عثمانی در آمد.

در جنگ‌های ایران قاجاری و روسیه تزاری بر سر قفقاز منطقه سیونیک واقع در جنوب ارمنستان کنونی به تصرف روسیه درآمد و بر اساس پیمان گلستان ایران ادعای خود در باب گرجستان که بخش شمالی ارمنستان فعلی را در اختیار داشت، پس گرفت.

در دور دوم جنگهای ایران و روسیه تزاری در سال ۱۲۰۶هجری خورشیدی (۱۸۲۷میلادی) که زمان فتحعلی شاه قاجار رخ داد، سپاه ایران به فرماندهی عباس میرزا از ارتش روسیه به فرماندهی پاسکویچ شکست خورد.

سپس در پی پیمان نامه ترکمانچای، ارمنستان رسما از ایران جدا شد و به خاک روسیه پیوست.

در گذشته مرکز اصلی جمعیتی ارمنی‌ها در شرق ترکیه کنونی به ویژه در نواحی اطراف دریاچه وان بود، که پاکسازی قومی ارامنه در سال‌های ۱۹۱۵و ۱۹۱۶توسط حکومت ترک‌های جوان ترکیه موجب شد تا صدها هزار آواره ارمنی وارد ارمنستان شرقی (ارمنستان کنونی) شوند.

در طی نسل‌کشی ارامنه بیش از یک میلیون و هفتصدهزار ارمنی جان باختند و در حدود دو میلیون نفر دیگر مجبور به ترک سرزمین مادری خود شدند.

از سال ۱۹۲۰تا زمان فروپاشی شوروی، ارمنستان تحت عنوان جمهوری سوسیالیستی ارمنستان شوروی، یکی از ۱۵جمهوری تشکیل‌دهندهٔ اتحاد جماهیر شوروی بود .

ارمنستان در شهریور۱۳۷۰از اتحاد جماهیر شوروی استقلال یافت.

پاکستان تنها کشوری است که این کشور را بدلیل اشغال اراضی جمهوری آذربایجان به رسمیت نشناخته‌ است.

.

ارمنستان روابط گرمی با ایران دارد.

بسته بودن مرزهای این کشور با جمهوری آذربایجان و ترکیه و بی‌طرفی ایران در جنگ قره باغاز دلایل توسعه روابط دو کشور است .

زبان ارمنی یکی از زبان‌های هندواروپایی است که در منطقه قفقاز و به ویژه در کشور ارمنستان و آرتساخ و سایر کشورهای دیگر که ارمنیان به عنوان جماعت ارمنیان پراکنده شناخته می‌شوند صحبت می‌کنند.

ارمنیان تا پایان سده چهارم میلادی از خط سریانی یا یونانی استفاده می‌کردند و از این رو ادبیات و تاریخ آنان به خط و زبانی غیر ارمنی نوشته می‌شود.

پس از رسمیت یافتن دین مسیح در ارمنستان و مسیحی شدن ارمنیان، چون کتاب مقدس این دین به زبان یونانی یا سریانی بود.

در مراسم مذهبی کلیساها نیز به این زبانها سخن گفته می‌شد.

در برخی از کلیساها کتاب مقدس را در هنگام مراسم به زبان ارمنی ترجمه و تفسیر می‌کردند و برای حضار بازگو می‌نمودند.

حروف خط ارمنی نخستین بار به کوشش و مجاهدت یک روحانی ارمنی به نام مسروب ماشتوتس، که با زبانهای یونانی و زبان پارتی و ساسانی آشنایی کامل داشت، اختراع شد.

شهر ایروان بزرگ‌ترین شهر ارمنستان و پایتخت این کشور است.

ایروان در دامنهٔ کوه آرارات و بر کرانهٔ رود هرازدان بنا شده‌ است و جمعیت آن در سال ۱۹۸۹، ۱٬۲۰۱٬۵۳۹ نفر سرشماری شده‌ است.

این شهر در تقسیمات کشور ارمنستان تابع هیچ استانی نیست و در واقع در مرز چهار استان کوتایک در شمال، آرارات در جنوب، آرماویر در جنوب غربی و آراگاتسوتن در شمال غربی قرار دارد.

ارتفاع این شهر از سطح دریا از بین ۹۰۰ متر تا ۱۳۰۰ متر می‌باشد.

شهر ایروان از مراکز مهم اصلی صنعتی، فرهنگی، و علمی منطقهٔ قفقاز است.

خطوط راه آهن گسترده‌ای از این شهر منشعب شده و شهر مرکز بازرگانی فراورده‌های کشاورزی است.

علاوه بر این، کارخانه‌های ایروان در زمینه فراوری فلزات، ماشین‌ابزار، لوازم برقی، شیمیایی، بافندگی و غذایی فعالیت دارند.

ایروان در اصل شهر کوچکی بود تا آنکه پایتخت ارمنستان شد و به جمیعیت یک میلیونی رسید.

تا زمان فروپاشی شوروی ایروان شهری با بیشینه جمعیت ارمنی و کمینه جمعیت روسی ، آذری ، کرد و ایرانی بود ولی پس از فروپاشی شوروی و جنگ قره باغ ، جمعیت آذری این شهر در تبادل جمعیت میان آذربایجان و ارمنستان در میانه سالهای ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴ از کشور رانده شدند.

همچنین بخش بزرگی از روسها نیز در بحران اقتصادی سال ۱۹۹۰ از کشور مهاجرت کشور و هم اکنون اکثریت جمعیت شهر ارمنی است.

پس از فروپاشی اتحادیه جمهایر شوروی به دلیل مشکلات و بحرانهای اقتصادی هزاران نفر اغلب به روسیه ، آمریکای شمالی و اروپا مهاجرت کرده‌اند.

جمعیت ایروان از ۱٬۲۵۰٬۰۰۰ در سال ۱۹۸۹ به ۱٬۱۰۳٬۴۸۸ در سال ۲۰۰۱ و ۱٬۰۹۱٬۲۳۵ در سال ۲۰۰۳ کاهش پیدا کرد.

با این حال جمعیت ایروان از سال ۲۰۰۷ رشد داشته است و هم اکنون به ۱٬۱۰۷٬۸۰۰ رسیده است.

گیومری مرکز استان شیراک ارمنستان و دومین شهر بزرگ ارمنستان پس از ایروان است.

گیومری پیش از این لِنیناکان و پیش از آن الکساندروپول نام داشت.

ولی نام گیومری یک نام باستانی است که گزنفون یونانی هم در نوشته‌های خود از آن نام برده است.

گیومری از سامانهایی بود که بزرگ‌ترین آسیبها را در زمین‌لرزه آذر ماه سال ۱۳۶۷ دید.

آن زمین لرزه بزرگ گزند جانی و مالی بسیاری به مردم ارمنستان رساند.

اقتصاد شهر گیومری هنوز از آن فاجعه کمر راست نکرده و گروهی از ساکنان آن هنوز در بارگُنج‌ها (کانتینرها) زندگی می‌کنند.

در این شهر همچنین ۱۱ هزار کودک یتیم زندگی می‌کنند.

این شهر یک بار پیش هم در زمین لرزه‌ای که ۷۷ سال پیش رخ داد ویران شده بود.

روسها پس از تسخیر این شهر در سال ۱۱۸۳ خورشیدی (۱۸۰۴ میلادی) آن منطقه را تبدیل به یک پادگان بزرگ ارتشی کردند و هنوز هم شهر چهره ارتشی بخود دارد.

در خیابانهای گیومری پیرزنان شیرینیهایی گردویی به نام باسدِغ میفروشند که روی آنها با انگبین و شیره قند پوشیده شده است.

در تابستان که هوا گرم است تفریح مردم بیشتر بستنی خوردن و گپ زدن در قهوه خانه‌های محل است.

مردم گیومری در همه ارمنستان به تعریف کردن داستان‌های خنده دار و قصه معروفند.

از قدیم گفته‌اند که گیومری مثل یک دهات بزرگ میماند.

به تازگی به تعداد مهمانخانه‌ها و گردشگران این شهر افزوده شده است.

آبوویان شهری است در استان کوتایک ارمنستان.

این شهر در ۱۰ کیلومتری شمال شرقی ایروان واقع شده است.

آبوویان به‌وسیله جاده و راه آهن پایتخت ارمنستان را با مناطق شمال شرقی پیوند می‌دهد و از شهرهای اقماری ایروان بشمار می‌آید.

آبوویان را گاه "دروازه شمالی ایروان" هم می‌نامند.

در بخشی از این شهر پیشتر روستای الار قرار داشت که در سده ۱۳ میلادی از سوی ستپانوس اربلیان نام آن ذکر شده‌است.

از سال ۱۹۶۱ نام این روستا به بزرگداشت نویسنده ارمنی، خاچاتور آبوویان تغییر کرد و در سال ۱۹۶۳ این روستا تبدیل به شهر شد.

وانادزور نام یکی از شهرهای کشور ارمنستان است.

این شهر در شمال ارمنستان قرار گرفته و نام قدیمی آن قره‌کلیسا بود.

این شهر پس از قره‌کلیسا نام کیروواکان بخود گرفت و بعداً وانادزور.

جمعیت وانادزور ۹۳٬۶۰۰ نفر بوده و در ۲۰۰۱ به ۱۰۷٬۳۹۴ نفر رسیده‌ است.

این شهر یکی از خوش‌ منظره‌ترین شهرهای ارمنستان است.

خانه‌ها و کلبه‌های تابستانی آن (داچاها) معروفند.

وانادزور و شهر پاسادنا در کالیفرنیا به عنوان شهرهای خواهرخوانده اعلام شده‌اند.

اِچمیادزین (یا اجمیاتزین) ، نام یک شهر و همچنین یک مکان مقدس در کشور ارمنستان است.

اچمیادزین در زمانی که بخشی از ایران بود سه‌کلیسا و اوچ‌کلیسا نامیده می‌شد.

آستان قدس اچمیادزین که در استان آرماویر ارمنستان واقع شده، مرکز کلیسایی ارمنیان و مکانی بسیار مقدس برای ایشان است.

جاثلیق کل ارامنه در آنجا زندگی می‌کند و کلیسای اچمیادزین که در سال ۴۸۰ ساخته شده در آنجا قرار دارد.

واژه اچمیادزین به معنای ظهور تک‌فرزند (منظور عیسی به‌عنوان تنها فرزند خدا) است، زیرا به باور مردم، عیسی خود در آنجا از آسمان به زمین فرو آمد تا مکان دلخواهش را برای ساخت کلیسا نشان دهد.

شهر آشتاراک مرکز استان آراگاتسوتن ارمنستان و یکی از کهنترین سکونت گاه‌ها در ارمنستان است و آن منطقه آکنده از یادمانهای تاریخی و معماری است طوریکه می‌توان آن را موزه روباز معماری کهن ارمنستان نامید.

نخستین باری که در منابع از شهر آشتاراک نام برده شده در سده ۹ میلادی بوده است اما گمان می‌رود که روستایی به این نام از دوران باستان وجود داشته و نام آن را از خدای اورارتویی ایشتار می‌دانند.

مردم آشتاراک مردمی شاعرپیشه، مِی دوست و خوشرو هستند و نویسندگان و سرایندگان و بزرگان زیادی را تحویل جامعه ارمنی داده اند.

شهر کاپان مرکز استان سیونیک (سی‌یونیک) ارمنستان است که در منطقه‌ای جنگلی و در ریزشگاه دو رودخانه واقع شده است .

نام اصلی این شهر در زمان قاجارها معدن بوده که بعدها به قاپان و از سال ۱۹۹۱ به کاپان تغییر یافته است.

کاپان که زمانی یک شهر پر جنب و جوش معدنکاری بود در پایانه‌های سده ۱۹و با سرمایه فرانسویان ساخته شد.

این شهر با اینکه از یک معماری شوروی گونه برخوردار است اما نمودی نسبتاً خوب دارد.

در میدان اصلی این شهر هتلی بلند و یک موزه قرار دارد.

در کناره غربی شهر بر روی تپه های جنوب رود وُغجی ویرانه‌های دژ هالیدزور بجا مانده است.

این ساختمان که در سده ۱۷ به‌عنوان یک صومعه ساخته شده بود در آغاز سده ۱۸ قرارگاه داوود بیگ سردسته جنگجویان آزادی‌بخش ارمنی بر علیه عثمانیان شد.

چندین کلیسای قدیمی دیگر نیز در این منطقه موجود است.

سفارت ارمنستان در تهران تهران، خیابان انقلاب، خیابان رازی، خیابان شهریار، پلاک 1 تلفن ۶۶۷۰۴۸۳۳، ۶۶۷۰۴۸۳۸فکس ۶۶۷۰۰۶۵۷‏زمان مراجعه به سفارت:یکشنبه تا پنجشنبه هر هفته (جمعه و شنبه سفارت تعطیل است )ساعت 9:00 صبح لغایت 12:00 ظهر موسسه حقوقی و بین المللی سام نماینده هلدینگ اینوید بزرگترین مرکز ارائه دهنده خدمات مشاوره حقوقی در ایران **جهت مشاوره حضوری با کارشناسان ما با شماره 0912-8238263 - 0912-8238263 ازساعت 9 الی 18 در تماس باشید.

**