طراحی سایت در مارن فرانسه

تورهای پاییز ۹۹ تورهای انفرادی بلیط اتوبوس اروپا دیدگاه مسافران ایجاد حساب کاربری ثبت نام در ایوار {{minutes}} : {{seconds}} ثانیه تا فعال شدن ارسال مجدد برای ارسال مجدد رمز عبور میتوانید از دکمه "ارسال مجدد" استفاده کنید ایجاد رمز عبور رمز عبور شما با موفقیت ثبت شد ایجاد رمز عبور لینک فعالسازی حساب شما به {{inputValue}} ارسال شد ورود به حساب کاربری ورود با رمز یکبار مصرف {{minutes}} : {{seconds}} ثانیه تا فعال شدن ارسال مجدد برای ارسال مجدد رمز عبور میتوانید از دکمه "ارسال مجدد" استفاده کنید بازیابی رمز عبور بازیابی رمز عبور {{minutes}} : {{seconds}} ثانیه تا فعال شدن ارسال مجدد برای ارسال مجدد رمز عبور میتوانید از دکمه "ارسال مجدد" استفاده کنید ویرایش رمز عبور رمز عبور شما با موفقیت ثبت شد هیچ سازه‌ای در پاریس به اندازه‌ی برج ایفل معروف نیست.

ستاره‌ای که تقریبا در تمام فیلم‌های تصویربرداری شده در پاریس، نقش‌آفرینی کرده است.

برج ایفل پاریس هزاران تقویم، ماگ، کیف لوازم آرایش، دفترچه خاطرات و بسیاری وسایل دیگر در سراسر دنیا را به تصویر خود مزین می‌کند.

اگرچه یک قرن از عمر ایفل، این سازه‌ی مشهور، می‌گذرد اما هنوز چند نکته‌ی پنهان در مورد این بانوی آهنین فرانسه وجود دارد که از آن‌ها بی‌خبر هستید.

در تور فرانسه ایوار، حتما به همراه راهنمای فارسی زبان از این برج باشکوه بازدید خواهید داشت.

برج ایفل پاریس محل اصلی نمایشگاه پاریس -یا نمایشگاه جهانی- در سال ۱۸۸۹ بود و برای بزرگداشت صد سالگی انقلاب فرانسه و نمایش قدرت صنعتی کشور به جهانیان ساخته شد.

گوستاو ایفل، یکی از مهندسین شهرسازی فرانسه بود که بیشتر شهرت و اعتبارش را مدیون طراحی برج‌هایی بود که حامل نام وی بودند.

اغلب مردم می‌دانند که این برج به عنوان هسته‌ی مرکزی نمایشگاه جهانی در سال ۱۸۸۹ تهیه شده است اما آن‌چه کمتر از آن مطلع هستند این حقیقت است که طراحی‌ اصلی آن توسط مردی که نامش روی برج باقی‌مانده، یعنی  گوستاو ایفل (Gustave Eiffel)، صورت نگرفته و موریس کوکْلَن (Maurice Koechlin) و امیل نوگیه (Emile Nouguier)، دو مهندس ارشد شرکت او، طرح اصلی این سازه را خلق کردند.

این دو به همراه ایفل و یک معمار فرانسوی به نام استفن سووِستْر (Stephen Sauvestre)، طرح‌ برج ایفل را برای مسابقه‌ای در مرکز نمایشگاه بین‌المللی پاریس در سال ۱۸۸۹ فرستادند.

طرح این شرکت در مسابقه برنده شد.

ساختن برج آهنی، در جولای سال ۱۸۸۷ آغاز و در ۳۱ مارس ۱۸۸۹ پایان یافت.

از طرف دیگر، همه‌ی مردم پاریس با ایده‌ی یک یادمان آهنیِ غول‌آسا که بر شهر سایه می‌افکند، موافق نبودند.

وقتی ساخت و ساز برج در «شان دو مارس» شروع شد، گروهی از ۳۰۰ هنرمند، مجسمه‌ساز، نویسنده و معمار، نامه‌ای امضا شده به سرپرست نمایشگاه پاریس فرستادند و طی آن درخواست متوقف کردن پروژه‌ی ساخت این برج مضحک را داشتند که مانند یک دودکش عظیم مشکی لوکوموتیو دیده می‌شد اما اعتراضات جامعه‌ی هنری پاریس با گوش‌های ناشنوا روبه‌رو شد.

سبک معماری برج ایفل را به سختی می‌توان در یک مورد خلاصه کرد، چرا که معماری آن، همراه با ترکیبات معماری دیگری که روی آن نصب شده است، یک کار مهندسی سازه‌ی واقعی محسوب می‌شود.

نوگیه و کوکلن از ژوئن ۱۸۸۴ روی ایده‌ی ساخت یک برج بسیار بلند کار می‌کردند تا اینکه مسابقه‌ی نمایشگاه جهانی فرصت اجرای این ایده را در اختیار آن‌ها قرار داد.

دو مهندس وقتی دریافتند که نقشه‌های آن‌ها اگرچه تأثیرگذار بود اما نظر عموم را جلب نکرده است، از معمار فرانسوی به نام استفن سووِستْر (Stephen Sauvestre) خواستند تا روی ظاهر برج کار کند.

او پیشنهاد داد پایه‌ها سنگ‌کاری شود، چهار ستون با کمان‌هایی عظیم به‌هم برسند، سالن‌های بزرگ با دیوارهای شیشه‌ای در هر طبقه ساخته شود، بالای آن شبیه به پیاز باشد و انبوهی از تزئینات دیگر را برای این برج خواسته بود.

نمای نهایی برج نسبت به طراحی‌ اولیه‌ای سووِستر ساده‌تر از کار درآمد اما بسیاری از خصیصه‌های متمایز برج به لطف حضور او شکل گرفت.

هر کدام از ۱۸ هزار  قطعه‌ای که برای ساخت این برج به کار رفته‌اند، به‌طور اختصاصی برای پروژه محاسبه و در کارخانه ایفل در حومه شهر آماده شدند.

این سازه‌ی آهنی از چهار پایه قوسی عظیمی تشکیل شده که به طور منحنی تا زیر قسمت اصلی برج ادامه پیدا کرده است و به هم می‌رسند.

ساخت این برج، ۲.

۵ میلیون پرچ حرارتی و ۷۳۰۰ تن آهن نیاز داشت.

برای حفاظت سازه در برابر عوامل محیطی، کارگران هر اینچ آن را رنگ زدند و بعد از آن، ۱۸ بار دیگر نیز رنگ شد.

در اصل قرار بود این برج فقط ۲۰ سال پابرجا بماند، اما کاربرد آن به عنوان یک فرستنده‌ی بی‌سیم تلگراف باعث شد تا مدت زمان بیشتری در جای خود بایستد.

بعد از پیروزی شرکت ایفل در مسابقه ساخت برج در «شان دو مارس»، مشخص شد که این سازه موقتی بوده و بعد از ۲۰ سال قرار شد که این پروژه منحل شود؛ اما گوستاو ایفل علاقه‌ای نداشت که پروژه‌ی محبوبش بی‌مصرف و ناتمام بماند، پس به فکر ساخت برجی افتاد که ابزاری ضروری برای جامعه‌ی علمی باشد.

تنها چند روز بعد از بازگشایی آن، ایفل یک آزمایشگاه هواشناسی در طبقه سوم برج تأسیس کرد.

وی از دانشمندان دعوت کرد تا از این آزمایشگاه برای مطالعاتشان در هر زمینه‌ای بهره گیرند.

در نهایت اما این ارتفاع زیاد برج بود که آن را از نابودی نجات داد، نه آزمایشگاه! در سال ۱۹۱۰ شهر پاریس به خاطر کاربرد سازه به عنوان یک فرستنده‌ی بی‌سیم تلگراف، امتیاز ویژه‌ای به ایفل داد.

ارتش فرانسه از این برج برای برقراری ارتباط بی‌سیم با کشتی‌ها در اقیانوس آرام و جلوگیری از پیام‌های دشمن طی جنگ جهانی اول استفاده می‌کرد.

امروزه هم در بالای برج بیش از ۱۲۰ آنتن وجود دارد که هم امواج رادیو و هم تلویزیون را در سرتاسر پایتخت و فراتر از آن انتشار می‌دهند.

در سال ۱۹۲۵ هنرمندی فریبکار به نام ویکتور لوستیگ (Victor Lustig) شش تاجر قراضه‌های آهن را به یک جلسه‌ی خصوصی در هتل دو کریون (Hôtel de Crillon) با لوازم اداری تقلبی حکومتی دعوت کرد.

لوستیگ از مدت‌ها قبل آندره پواسون (André Poisson) را به عنوان قربانی نقشه‌ی کلاهبرداری خود در نظر گرفته بود.

یک مانع وجود داشت و آن همسر لوستیگ بود که مشکوک شده بود به این که این فرد عالی‌رتبه چه کسی است؟ چرا همه چیز باید بی سروصدا انجام شود؟ چرا تا فردا پول را لازم دارد؟ پواسون که کمی مشکوک شده بود برای دومین بار به دیدار لوستیگ رفت.

این بار شهردار فرضی اقرار کرد که چون معامله تحت نظر قرار دارد برای انجام آن از خریدار واقعی رشوه دریافت می‌کند.

پواسون که حالا این ماجرا را بهتر باور کرده بود نه تنها پول برج را با قیمتی گزاف پرداخت می‌کند، بلکه رشوه‌ای اساسی هم به لوستیگ می‌دهد و او به سرعت به وین می‌گریزد و ناپدید می‌شود.

پواسون که از فریب خوردن خود در چنین معامله‌ای شرمسار بود به پلیس موضوع را گزارش نمی‌دهد.

چند ماه بعدتر، زمانی که لوستیگ تلاش می‌کند با نقشه‌ای مشابه تاجر دیگری را فریب دهد، موضوع فروش برج ایفل روشن می‌شود.

برج ایفل هنوز هم هسته اصلی نمای شهری پاریس محسوب می‌شود.

بیش از ۷ میلیون نفر در سال از این برج مشهور بازدید می‌کنند که آن را تبدیل به پربازدید کننده‌ترین یادمان جهان کرده است.

چشم انداز برج ایفل در شب، به ویژه در شب‌های روشنِ پاریس بسیار دیدنی و مشهور است.

از زمان بازگشایی ساختمان برج ایفل در ۱۸۸۹، ۲۵۰ میلیون نفر از سرتاسر جهان از جاذبه‌هایی که این برج فراهم می‌کند، بهره جسته‌اند.

برج دارای سه طبقه است که در آن‌ها می‌توان رستوران برج ایفل و چندین بوفه، یک سالن ضیافت، بار و مغازه‌های سوغاتی متعددی را پیدا کرد.

تورهای آموزشی برج برای کودکان و گروه‌های توریستی قابل‌دسترس است.

بازدید از این سازه در ۳۶۵ روزِ سال امکان‌پذیر بوده اما زمان بازدید بر اساس فصل متغیر است.

بازدید از ماه ژوئن تا سپتامبر، تا بعد از نیمه شب هم آزاد است.

نرخ‌ها تفاوت دارد اما بازدیدکنندگان می‌توانند با پرداخت ورودی و با استفاده از راه‌پله یا آسانسور از داخل برج ایفل بازدید کنند.

گردشگران همچنین می‌توانند به رستوران‌های برج ایفل همچون رستوران ۵۸ در طبقه اول و یا رستوران ژول ورن در طبقه دوم رفته و از غذاهای باکیفیت آن‌ها لذت ببرند.

طبقه اول برج ایفل: می‌توانید بجای آسانسور از پله برای رسیدن به این طبق استفاده کنید، هرچند باید چیزی حدود ۳۶۰ پله را برای رسیدن به طبقه اول بالا بروید.

کف طبقه اول از شیشه است و می‌توانید زیرپایتان را هم ببینید که همین لذت تماشای مناظر اطراف را دوچندان می‌کند.

در این طبقه رستوران ۵۸، سینما، موزه، کتابخانه و مرکز تفریحی برای کودکان و حتی یک دفتر پستی وجود دارد.

طبقه دوم برج ایفل: برای رسیدن به طبقه دوم تقریبا ۷۰۴ پله را باید طی کنید.

رستوران معروف ژول ورن را در این طبقه خواهید دید.

همچنین یک تلسکوپ هم در اینجا وجود دارد که با استفاده از آن می‌توانید مناظر زیبای پاریس را از چشم‌اندازی کاملا متفاوت ببینید.

طبقه سوم برج ایفل: این طبقه در واقع بالاترین طبقه برج است، البته پایین‌تر از نوک برج قرار دارد.

سکوی بازدید برج، دفتر و سالن کنفرانس ایفل در همین طبقه دیده می‌شود و برای رسیدن به آن حتما باید از آسانسور استفاده کرد.

نرخ بلیط برج ایفل برای گروه‌های سنی مختلف، متفاوت است.

در جدول زیر این قیمت‌ها را مشاهده خواهید کرد.

برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به سایت رسمی برج ایفل سر بزنید.

۱۹ اکتبر تا ۲ نوامبر: ۹:۳۰ تا ۲۳:۴۵ (زمان بالا رفتن از برج با آسانسور پیش از ۲۳:۰۰ و در حالت استفاده از راه پله پیش از ۲۲:۰۰ است.

) باقی ماه‌های سال: ۹:۳۰ تا ۲۳:۴۵ (با استفاده از آسانسور) و ۹:۳۰ تا ۱۸:۳۰ (با استفاده از راه پله).

باید توجه داشته باشید که در این حالت هم زمان استفاده از راه‌پله یا آسانسور برای بالا رفتن باید حداقل یک ساعت پیش از آخرین زمان تعیین شده برای بازدید از برج باشد.

دسترسی به برج ایفل از چند طریق امکان‌پذیر است: ۱.

مترو: ایستگاه‌های تروکادر و بیر حکیم ۲.

اتوبوس: خطوط اتوبوس برای ایستگاه‌های برج ایفل و شان دو مارس ۳.

اتوبوس‌های دریایی رود سن ۴.

ماشین شخصی: می‌توانید از پارکینگ‌های اطراف برج ایفل برای پارک کردن ماشین‌های شخصی خود استفاده کنید.

میدان تروکادرو و میدان شان دو مارس، از بهترین مکان‌ها برای عکاسی از برج ایفل 2019 © کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب ایوار تنها با کسب مجوز مکتوب امکان پذیر است.

طراحی و توسعه | شرکت آویژه