استارت اپ در شرق بریتانیا پاپوآ گینه نو

آشنایی با کشور پاپوآ گینه نو دولت مستقل پاپوآ گینهٔ نو (به انگلیسی: Independent State of Papua New Guinea)‏ کشوری است واقع در اقیانوس آرام و قاره اقیانوسیه، شمال استرالیا و شرق اندونزی.

پایتخت آن پورت مورسبی است.

خاک پاپوآ گینه نو از نیمه خاوری جزیره گینه نو و شمار زیادی از جزایر دور از ساحل تشکیل شده‌است.

جمعیت این کشور در حدود ۶ میلیون نفر و زبان‌های رسمی آن انگلیسی، توک پیسین و هیری موتو است.

واحد پول این کشور کینای پاپوآ گینه نو است و شیوه حکومتی آن دموکراسی پارلمانی وپادشاهی مشروطه است.

پاپوآ گینه نو پس از آنکه از سال ۱۸۸۴ از سوی سه قدرت خارجی اداره می‌شد در سال ۱۹۷۵ از استرالیا مستقل شد.

این کشور از چندفرهنگی‌ترین کشورهای جهان است و مردم آن از قبایل بسیار زیاد و متفاوتی تشکیل شده‌اند که قوم پاپوآ بزرگ‌ترین آن‌ها است.

این کشور هم‌چنین بیشترین تعداد زبان‌های رایج در میان کشورهای جهان را دارد و برپایه آخرین داده‌ها در این کشور ۸۴۱زبان گوناگون وجود دارد که هم‌اینک ۱۱ تا از این زبان‌ها منقرض شده‌اند.

۹۶ درصد از مردم پاپوآ گینه نو مسیحی هستند؛ در این کشور چهار هزار مسلمان نیز سکونت دارند.

پاپوآ گینه نو هم‌چنین کشوری فقیر و کاملاً روستایی است و تنها ۱۸ درصد مردم آن شهرنشین هستند و بسیاری از نقاط آن را هنوز جنگل‌های دست‌نخورده و زیستگاه قبایل ابتدایی دور از تماس با تمدن امروزی تشکیل می‌دهد.

تا ۱۸۲۸ اروپایی‌ها کوششی در استعمار این سرزمین نکردند.

در این سال‌ها هندی‌ها مدعی مالکیت غرب گینه نو شدند.

در ۱۸۸۴ جنوب شرق این سرزمین تحت‌الحمایه بریتانیا گشت.

منطقهٔ پاپوا گینهٔ نو از سال ۱۹۰۶ به وسیلهٔ استرالیا اداره می‌شد.

پاپوا گینهٔ نو از سال ۱۹۴۲ تا سال ۱۹۴۵ در اشغال ژاپن بود.

در ۱۹۴۹ استرالیا اداره این سرزمین‌ها را ادغام کرد و این کشور در ۱۶ سپتامبر سال ۱۹۷۵ از استرالیا استقلال خود را به دست آورد و سپس در ۱۰ اکتبر همان سال به عضویت سازمان ملل متحد در آمد.

طی ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ جزیره بوگن‌ویل کوشید تا جدا گردد.

در ۱۹۹۲ نبرد در این جزیره فروکش کرد و مذاکرات صلح آغاز گردید.

پیاآس وینگتی از جنبش دموکراتیک خلق در سال ۱۹۹۲ نخست وزیر شد.

گهگاهی شورش‌هایی از سوی ارتش انقلابی بوگان‌ویل به منظور دستیابی به استقلال جزایر بوگان‌ویل صورت می‌پذیرد که به علت تشتت و پراکندگی این گروه هیچگاه منتج به نتیجه نبوده‌است.

در سال ۲۰۰۲ میلادی سر مایکل سوماره به سمت نخست وزیر و در سال ۲۰۰۴ نیز سر پائولیانس ماتانه له عنوان فرماندار کل منصوب شدند.

پاپوا گینه نو از سال ۲۰۱۱ شاهد جنگ قدرت بین نخست‌وزیر پیشین، مایکل سوماری و پیتر اونیل بوده‌است.

در سال ۲۰۱۱ خانواده مایکل سوماری در حالی که او برای مداوا در خارج از کشور به سر می‌برد و بدون اطلاع او، خبر از استعفایش داد.

در پی این اتفاق، پارلمان راه را برای نخست وزیری پیتر اونیل باز کرد اما دادگاه عالی پاپوآ گینه نو این اقدام پارلمان را غیرقانونی خواند.

در ژانویه ۲۰۱۲ شماری از نظامیان شورشی در کشور پاپوا گینه نو از به کنترل درآوردن ارتش این کشور خبر دادند و خواهان بازگشت نخست وزیر برکنارشده این کشور به قدرت شدند.

پاپوا گینه نو دارای ۲۲ استان می‌باشد: پاپوا گینه نو در نیمکره شرقی کره زمین و درشمال کشور استرالیا واقع شده‌است.

پایتخت این کشور شهر پورت مورسبی (Port Moresby) با ۲۵۴٬۱۵۸ نفر جمعیت می‌باشد.

مساحت پاپوا گینهٔ نو ۴۶۲٬۸۴۰ کیلومتر مربع و جمیعت آن ۶٬۳۰۰٬۰۰۰ نفر است.

از شهرهای مهم پاپوا گینهٔ نو می‌توان به : لائه ۱۲۰٬۰۰۰ نفر، مادانگ ۲۷٬۴۲۰ نفر، وواک ۲۵٬۱۴۳ نفر و گوروکا ۲۵٬۰۰۰ نفر اشاره کرد.

پاپوا گینهٔ نو دربر گیرندهٔ شرق جزیرهٔ گینهٔ نو (نیمهٔ غربی این جزیره متعلق به اندونزی و ایالت ایریان جایا (ایریان باختری) نام دارد) به همراه بیش از ۶۰۰ جزیرهٔ دیگر می‌باشد.

از کوه‌های بلند آن می‌توان به کوه ویلهلم (۴۵۰۹ متر ارتفاع و بلندترین در پاپوآ گینه نو)، بانگتا (۴۱۰۷ متر ارتفاع)، ویکتوریا (۴۰۷۴ متر ارتفاع) و ساکلینگ (۳۴۲۱ متر ارتفاع) اشاره نمود.

رودهای مهم آن فلای – سپیک – رامو هستند.

این کشور جزیره‌ای از سه طرف با دریاهای : بیسمارک – سلیمان -و مرجان احاطه شده‌است.

این کشور یکی از کشورهای قاره اقیانوسیه به شمار می‌رود و پس از استرالیا بزرگترین و پرجمعیت‌ترین کشور این قاره‌است.

۸۴٪ نژاد این کشور را پاپوا گینهٔ نویی و ۱۵٪ را ملانزیایی تشکیل می‌دهند، و یک درصد بقیه نیز از سایر نژادها هستند.

همچنین دین ۶۳ ٪ از پاپوا گینهٔ نویی‌ها، پروتستان و ۳۰ ٪ هم کاتولیک می‌باشد.

زبان انگلیسی و توک پیسین زبانهای رسمی و هیری موتو زبان ملی پاپوا گینهٔ نو هستند.

واحد پول پاپوا گینهٔ نو، کینا با واحد جزء (توئا) نام دارد.

صادرات پاپوا گینهٔ نو را مس، طلا و الوار تشکیل می‌دهند.

پاپوا گینهٔ نو عضو کشورهای مشترک‌المنافع است.

هر کینا برابر ۱۰۰ توئا می‌باشد.

همچنین یک کینا برابر با ۳۲۴۱ ریال ایران می‌باشد.

(طبق قیمت تابستان ۱۳۸۷) فراورده‌های صادراتی این کشور شامل نفت، طلا، سنگ مس، کنده درخت، روغن خرما، قهوه، کاکائو، خرچنگ آب‌های شیرین (کری فیش) و میگو است که به کشورهای استرالیا، ژاپن و چین صادر می‌شود.

فراورده‌های وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات ترابری، کالاهای تولید شده، غذا، سوخت و مواد شیمیایی است که از کشورهای استرالیا، سنگاپور، چین و ژاپن وارد می‌شود.