برندینگ در سن پیر سنت پیر و میکلون

Jump to navigation سن-پیِر و میکلُن یا سَن-پیِر-اِ-میکلُن، (به فرانسوی: Saint-Pierre-et-Miquelon) از مجموعه‌های ارضی فرادریایی خودگردان فرانسه، واقع در شمال غربی اقیانوس اطلس در نزدیکی نیوفاندلند است.

این منطقه تنها بازمانده از امپراطوری استعماری فرانسه نو سابق است که همچنان در کنترل فرانسه است و در ژانویه ۲۰۱۱، ۶۰۸۰ نفر جمعیت داشته‌است.

این جزایر در ورودی خلیج فرچون که به ساحل جنوبی نیوفاندلند کشیده شده‌اند، در نزدیکی پشته‌های بزرگ نیوفاندلند واقع شده.

این جزایر ۳٬۸۱۹ کیلومتر (۲٬۳۷۳ مایل) از برست، نزدیکترین نقطه در فرانسه متروپلی فاصله دارند،ولی فاصله‌شان از Burin Peninsula نیوفاندلند، کانادا ۲۵ کیلومتر (۱۶ مایل) است.

کاشف پرتغالی خوان آلوارز فاگوندس (به اسپانیایی: João Álvares Fagundes) در ۱۵۲۱ آن را «یازده هزار دوشیزه» نام گذاشت.

فرانسویان آن را جزایر سن پیر خواندند و نام میکلن از واژهٔ میکائیل در زبان باسکی آمده (سنت مایکل).

در ۱۵۷۹ مارتین دهویارکابال دریانورد برای نخستین بار Micquetõ و Micquelle را به کار برد.

این نام به بعدها به صورت Miclon، Micklon و در آخر Miquelon به کار رفت.

۲۵ کیلومتر دورتر از ساحل کانادا، در اقیانوس آتلانتیک شمالی، تکه کوچکی از خاک فرانسه قرار دارد؛ مجموعه‌ای از جزیرهها که متعلق به مجمع‌الجزایر «سن پیر و میکلون» (Saint Pierre & Miquelon) بوده و به رغم این‌که ۴۰۰۰ کیلومتر دورتر از سرزمین اصلی واقع شده‌اند، هنوز هم تحت کنترل فرانسه هستند.

این جزایر، آخرین ردپای فرانسه‌ی استعمارگر در اقیانوس آتلانتیک هستند.

جزایر سن پیر و میکلون نخستین بار در سال ۱۵۲۰ توسط اروپاییان کشف و در سال ۱۵۳۶ تبدیل به مستعمره‌ی فرانسه شد.

طی قرن‌های آتی، پس از منازعات بریتانیا و فرانسه بر سر آن‌که کدام یک باید زمام این سرزمین که در قاره‌ای دیگر است را در دست داشته باشد، این جزایر چندین بار دست به دست شده‌اند.

سرانجام فرانسه تمامی مستعمره‌های خود در آمریکای شمالی را رها کرد که شامل بخش بزرگی از قسمت شرقی این بخش از آمریکا می‌شد؛ تمامی مستعمره‌ها به غیر از سن پیر و میکلون که هنوز تحت حکومت فرانسه هستند.

این مجمع‌الجزایر، متشکل از ۸ جزیره است که بالغ بر ۲۴۲ کیلومتر مربع مساحت دارند.

از میان این جزایر، تنها جزیره‌های سن پیر و میکلون دارای سکنه بوده و بقیه پوشیده از صخره‌ها، سواحل شیب‌دار و خالی از سکنه هستند.

۹۰ درصد از ۶۰۰۰ نفر جمعیت این جزیره در سن پیر زندگی می‌کنند که به رغم کوچکی، بندرگاهی مناسب و مجهز و یک فرودگاه دارد.

ساکنان این جزیره، زندگی خود را از طریق ماهیگیری و خدمات‌رسانی به کشتی‌های ماهیگیری تامین‌ می‌کردند که به بندر «نیوفاوندلند» (Newfoundland) رفت‌و‌آمد داشتند.

در سال ۱۹۷۲، بین فرانسه و کانادا مناقشه‌ای بر سر مرزهای دریایی سرزمین سن پیر و میکلون به وجود آمد.

این مناقشه در سال ۱۹۹۲ و از طریق حکمیت، حل و فصل شد.

یک منطقه‌ی ویژه‌ی اقتصادی در اطراف جزیره به وجود آمد و به فرانسه اعطا شد.

این منطقه‌ی ویژه که شکلی عجیب دارد و شبیه به سوراخ کلید است، ۲۰ کیلومتر عرض و ۳۴۸ کیلومتر طول دارد و همچون دالانی تا قسمت جنوبی جزیره‌ها کشیده شده است.

این دالان ایجاد شده تا فرانسه بتواند بدون نیاز به عبور از منطقه‌ی ویژ‌ی اقتصادی کانادا، به منطقه‌ی مختص به خود دسترسی داشته باشد.

با این وجود، مرزها به درستی از هم تفکیک نشده‌اند ، منطقه‌ی مربوط به کانادا با مسیری که انتظار می‌رفت مختص فرانسه باشد هم تداخل پیدا کرده است.

چنان‌که به نقل از  نیویورک تایمز، این مرز دریایی، خود موجب مناقشه‌ای دیگر خواهد بود.

مرزهای دریایی در نیمه راه بین سن پیر و نیوفاوندلند ممکن است از «جزیره‌ی سبز» (Green Island) و جنوب «جزیره‌ی سبز کوچک» (Little Green Island) کانادا عبور کند، شاید هم نه.

برخی از نقشه‌ها، این جزیره‌های کوچکتر را یک سوی مرز دریایی قرار می‌دهند و برخی دیگر، مرز را دقیقا از میان جزیره‌ها عبور می‌دهند.

جزیره سن پیر در (سمت راست) و میکلون (سمت چپ).

جزیره‌ای که در قسمت چپ و پایین دیده می‌شود، «لانگلید» (Langlade) است.

اخبار داغ طرفداری:   خیلی دوس دارم یه همچین جاهایی زندگی کنم