تبلیغات در مرکز اسرائيل

عروس، دهکده‌ای در صحرای سودان و در کنار دریای سرخ، زمانی تفریحگاه ساحلی بود که گردشگران زیادی را به سوی خود می‌کشاند.

این مقصد جذاب اما در واقع پایگاهی بود برای مأموریت سری جاسوسان اسرائیلی.

بروشور تبلیغاتی این مرکز تفریحی پر بود از تصاویر مختلف.

از ویلاهای ساحلی زیر نور شدید آفتاب گرفته تا زوج‌های شاد و خندان در لباس‌ غواصی و انواع و اقسام ماهی‌های عجیب و ناشناخته.

روی این بروشور نوشته شده بود: "عروس در دریای سرخ، یک دنیای شگفت‌انگیز کاملا متفاوت، مرکزی تفریحی واقع در سودان که در آن دریا و صحرا را در کنار هم تجربه خواهید کرد .

.

.

یکی از بهترین و شفاف‌ترین آب‌ها در سراسر دنیا .

.

.

شب‌هنگام، وقتی منظره‌ها بی‌رنگ می‌شوند، زمان لذت بردن از چشم‌انداز خیره‌کننده آسمان فرا می‌رسد، جایی که میلیون‌ها ستاره در حال درخشیدن هستند.

" این طور که پیداست دهکده عروس با ساحل مرجانی و کشتی عجیب و غریبی که در آن به گل نشسته بود، مقصدی رویایی برای عاشقان غواصی بوده است.

بروشور تبلیغاتی این مرکز تفریحی در هزاران نسخه چاپ و در میان آژانس‌های مسافرتی در سرتاسر اروپا توزیع شد بروشور تبلیغاتی این مرکز تفریحی در هزاران نسخه چاپ و در میان آژانس‌های مسافرتی در سرتاسر اروپا توزیع شد.

رزرو تعطیلات در این منطقه از طریق آژانسی در ژنو انجام می‌شد.

با این تبلیغات این مرکز تفریحی توانست هزاران مسافر را به خود جذب کند.

گردشگران باید مسیری طولانی را طی می‌کردند اما به محض رسیدن به تفریحگاه با وسایل و امکانات درجه یک، انواع و اقسام ورزش‌های آبی، برنامه‌های غواصی در عمق دریا و غذا و شراب خوب رو‌به‌رو می‌شدند.

دفترچه نظرات و انتقادات این مرکز پر بود از تعریف و تمجید.

انجمن گردشگری بین‎المللی سودان هم از این شرایط کاملا رضایت داشت.

این مرکز در اجاره یک عده اروپایی بود که خودشان را کارآفرین معرفی کرده بودند.

قراردادی که پای اولین گردشگران خارجی را به این کشور باز کرده بود.

تنها موضوعی که نه مسافران از آن خبر داشتند و نه مقامات، این بود که این مرکز تفریخی کاملا ساختگی بود.

مرکزی که اوایل دهه ۸۰ میلادی توسط گروهی از جاسوسان سازمان اطلاعاتی اسرائیل، موساد راه اندازی شد و بیش از ۴ سال تحت نظر آن‌ها به کار خود ادامه داد.

آن‌ها از این تفریحگاه به عنوان پوششی برای یک عملیات بشردوستانه ویژه استفاده می‌کردند.

مأموریت این جاسوسان نجات هزاران یهودی اتیوپیایی از کمپ‎های پناهندگی در سودان و انتقال‌ آن‌ها به اسرائیل بود.

سودان برای اسرائیل یک کشور عربی دشمن به حساب می‌آمد و چه در این کشور و چه در اسرائیل نباید هیچ ردی از این عملیات پیدا می‌شد.

گاد شیمرون، یکی از جاسوسان اسرائیلی که در این دهکده فعالیت می‌کرد، می‌گوید: "این عملیات یکی از اسرار دولتی بود، هیچکس در موردش حرف نمی‌زد.

حتی خانواده‌ام هم از این موضوع خبر نداشتند.

" بیشتر بخوانید منبع تصویر، GAD SHIMRON گاد سوار بر قایق نجات ساخت کمپانی فرانسوی "زودیاک" در نزدیکی دهکده عروس یهودیان اتیوپی (فلاشا) ریشه‌شان دقیقا مشخص نیست اما به تورات اعتقاد داشتند، در کنیسه عبادت می‌کردند و در نهایت سال ۱۹۷۰ میلادی از سوی مقامات ارشد روحانی در اسرائیل به عنوان یهودی به رسمیت شناخته شدند.

منبع تصویر، AAEJ ARCHIVES ONLINE فرده آکلوم ( سمت چپ) در کنار باروچ تگگنه، یکی از رهبران یهودیان اتیوپی در بیت‌المقدس سال ۱۹۷۷ یکی از یهودیان اتیوپی به نام فرده اکلوم به موج پناهندگان اتیوپیایی غیر یهودی پیوست که برای نجات خود از جنگ داخلی و بحران غذا به سودان فرار کردند .

او برای درخواست کمک به چندین آژانس‌ کمک‌های بشردوستانه نامه نوشت.

یکی از این نامه‌ها از موساد سر درآورد.

از نظر مناخیم بگین، نخست وزیر وقت اسرائیل - که خودش یکی از پناهنده‌های دوران سلطه نازی‌ها در اروپا بود- این کشور مکان امنی برای همه یهودیان در خطر به حساب می‌آمد.

یهودیان فلاشا هم از این قاعده مستثنی نبودند و به همین دلیل بگین به سازمان اطلاعاتی کشور دستور داد وارد عمل شوند.

ببینید گفتگو با نویسنده و روزنامه‌نگار اسرائیلی درباره قتل‌های هدفمند موساد این سازمان به واسطه فرده توانست به یهودیان اتیوپی او این پیام را منتقل کند که به دلیل قوانین سخت مهاجرتی در اتیوپی اگر خود را به سودان برسانند، شانس بیشتری برای رسیدن به اسرائیل خواهند داشت.

به این ترتیب موقعیت برای محقق شدن رویایی ۲۷۰۰ ساله بوجود آمد.

در طول سال‌های بعد از آن، نزدیک به ۱۴ هزار نفر از یهودیان فلاشا در کنار میلیون‌ها نفر از پناهندگان اتیوپیایی مسیر خطرناک ۸۰۰ کیلومتری را با پای پیاده طی کردند تا خودشان را به سودان برسانند.

منبع تصویر، AAEJ ARCHIVES ONLINE یهودیان اتیوپی در سودان، سال ۱۹۸۳ از آنجایی که سودان کشوری با اکثریت مسلمان بود به یهودیان پناهجو گفته می‌شد دین‌شان را فاش نکنند تا توسط پلیس مخفی این کشور دستگیر نشوند.

به محض رسیدن پناهجویان یهودی به سودان، اقدام برای نجات آن‌ها آغاز می‌شد.

آن‌ها با مدارک جعلی از سودان ابتدا به اروپا و پس از آن به اسرائیل فرستاده می‌شدند.

خط ساحلی دریای سرخ اما منطقه‌ای در سودان بود که اجرای این عملیات را برای موساد ممکن کرد.

یکی از مأموران رده بالای موساد که نمی‌خواهد نامش فاش شود، می‌گوید: " ما از نیروی دریایی اسرائیل کمک خواستیم.

آن‌ها هم پذیرفتند و به این ترتیب چند نفر از مأموران موساد برای پیدا کردن ساحلی که بشود از آن برای انتقال پناهجوها استفاده کرد، به سودان رفتند.

در نهایت به این دهکده ساحلی متروک در وسط ناکجا آباد برخوردند.

برای ما حکم هدیه‌ای را داشت که خدا فرستاده بود.

اگر این مکان را در دست می‎گرفتیم و آن را راه می‌انداختیم، می‌توانستیم با ادعای گرداندن یک مرکز تفریحی ساحلی برای غواصی در سودان بمانیم.

" این تفریحگاه ساحلی متروک که سال ۱۹۷۲ توسط گروهی از کارآفرینان ایتالیایی ساخته شده بود، شامل ۱۵ ویلای یک طبقه با سقف قرمز، یک آشپزخانه و یک سالن غذاخوری بزرگ می‌شد که به ساحل، تالاب و دریا مشرف بود.

اما نبود برق، آب آشامیدنی و یا حتی جاده راه اندازی این پروژه را برای ایتالیایی‌ها غیرممکن کرد و به این ترتیب تفریحگاه هرگز افتتاح نشد.

مأمور ناشناس در این باره می‌گوید:" اگر حمایت موساد را نداشته باشی، راه‌اندازی چنین مکانی بسیار سخت است.

" گروهی از مأمورین موساد با گذرنامه‌های جعلی به عنوان کارمندان یک شرکت سوئیسی به سودان رفتند، به م سئو لان مربوطه نسبت به اهداف تجاری‌شان اطمینان دادند و در نهایت این دهکده را به قیمت ۳۲۰ هزار دلار برای سه سال اجاره کردند.

کار بازسازی تفریحگاه و بستن قرارداد با شرکت‌های محلی تأمین‌کننده آب و سوخت یک سال طول کشید.

آن‌ها تفریحگاه را به وسائل ساخت اسرائیل که همه قاچاقی وارد سودان می شد، مجهز کردند از جمله دستگاه‌های تهویه مطبوع، قایق‌های موتوری و جدیدترین و گران‌قیمت‌ترین لوازم ورزش‌های آبی.

گاد می‌گوید: " ما بادسواری را به سودان وارد کردیم.

من این ورزش را بلد بودم و به مسافران آموزش می‌دادم.

بقیه مأموران موساد هم خودشان را به عنوان مربیان غواصی حرفه‌ای جا می‌زدند.

آن‌ها ۱۵ خدمه هم از اهالی منطقه استخدام کردند، از جمله چند پیشخدمت زن و خدمتکار رستوران، یک راننده و یک سرآشپز که به شکل غیرقانونی از یک هتل آورده بودند.

مأمور ناشناس در مورد او می‌گوید: "به او دو برابر پول می‌دادیم.

" هیچکدام از کارکنان از هدف واقعی مرکز تفریحی خبر نداشتند و نمی‌دانستند رؤسای سفیدپوست‌شان جاسوسان موساد هستند.

مسئولیت مدیریت روزمره مرکز به جاسوسان زن داده شده بود تا کم‌تر به آن‌ها شک کنند.

انبار لوازم غواصی جایی بود که مسافران اجازه ورود به آن را نداشتند.

در این اتاق رادیوهایی پنهان شده بود که جاسوسان از طریق آن‌ها به طور مرتب با دفتر فرماندهی در تل آویو ارتباط برقرار می‌کردند.

بعضی از شب‌ها گروهی از مأموران در تاریکی به محل ملاقاتی که ۱۰ کیلومتر با القضارف (شهری در جنوب شرقی سودان در نزدیکی مرز اتیوپی) فاصله داشت می‎رفتند.

گاد می‌گوید: "به خدمه می‌گفتیم چند روز به خارطوم می‌رویم یا می‌رویم به کسلا تا با چند پرستار سوئدی ملاقات کنیم.

" مأموران موساد اما در واقع سراغ گروه‌های یهودیان اتیوپیایی می‌رفتند که گماشته‌ها از کمپ‌های پناهجویان بیرون کشیده بودند.

گاد می‌گوید: " یهودیان اتیوپی از هیچ چیز خبر نداشتند چون نمی‌توانستیم ریسک کنیم و ممکن بود حرف به بیرون درز کند.

آن‌ها حتی نمی‌دانستند ما اسرائیلی هستیم.

ما به آن‌ها گفتیم که مزدور هستیم.

" منبع تصویر، GAD SHIMRON گاد به همراه یک اسرائیلی دیگر سوار بر کامیون در سودان از این نقطه مسافرت دو روزه پناهجویان در کامیون آغاز می‌شد.

مسیر ۸۰۰ کیلومتری پر از ایستگاه‌های بازرسی که برای عبور از آن‌ها گاهی به حیله و نیرنگ رو می‌آوردند، گاهی رشوه می‌دانند و گاهی اوقات هم مجبور به فرار می‌شدند.

یهودیان اتیوپی با قایق از ساحل به کشتی منتقل می‌شدند یهودیان اتیوپی در نهایت به منطقه‌ای ساحلی در شمال تفریحگاه منتقل می‌شدند.

این پناهجویان از آن‌جا با قایق‌های نجات "زودیاک" متعلق به یگان ویژه دریایی اسرائیل به کشتی دیگری منتقل می‌شدند که آن‌ها را به اسرائیل می‌برد.

مأمور ناشناس می‌گوید: "همیشه در خطر بودیم.

می‌دانستیم اگر لو برویم، در مرکز خارطوم دارمان خواهند زد.

" در ماه مارس سال ۱۹۸۲ هنگام انتقال پناهجوها با قایق‌های نجات سربازان سودانی به آن‌ها مظنون شدند و با شلیک گلوله اخطار دادند.

با این حال قایق‌های نجات موفق به فرار شدند.

از آن زمان به بعد نقشه تغییر کرد و پناهجویان از نقطه‌ای در بیابان با هواپیماهای نظامی سی- ۱۳۰ هرکولس منتقل می‌شدند.

یهودیان اتیوپی سوار بر کشتی نیروی دریایی اسرائیل در حال خوردن غذا در طول همه این سال‌ها مرکز تفریحی به کار خود ادامه داد و دهکده عروس در دنیا به شهرت رسید.

درآمد حاصل از این مرکز به قدری بود که کفاف همه خرج و مخارج و هزینه‌های گرداندن خودش را می‌داد.

بخشی از این درآمد حتی صرف اجاره و خرید کامیون برای نقل و انتقال پناهجوها می‌شد.

اواخر سال ۱۹۸۴، پس از شروع خشکسالی در سودان جعفر نمیری رئیس جمهور وقت این کشور، با وساطت آمریکا و در ازای دریافت مبلغی هنگفت اجازه انتقال مستقیم پناهجویان یهودی از خارطوم به اروپا را داد.

شرط او برای این کار سری ماندن ماجرا بود چون نمی‌خواست رابطه‌اش با سایر کشورهای عربی خدشه دار شود.

در رسانه‌های اسرائیل هیچ خبری در این رابطه منتشر نشد اما به گفته مأمور ناشناس موساد در نهایت ماجرا توسط "یک عضو نادان یک آژانس یهودی به رسانه‌ها درز کرد.

" منبع تصویر، Getty Images یک هواپیمای سی - ۱۳۰ هرکولس متعلق به اسرائیل روز ۵ ژانویه ۱۹۸۵ روزنامه‌های سراسر دنیا خبر انتقال یهودیان از سودان به اسرائیل را منتشر کردند.

در پی این اتفاق سودان فورا پروازها را لغو و هر گونه همکاری با اسرائیل را تکذیب کرد.

منبع تصویر، Getty Images اواخر سال ۱۹۸۴، پس از شروع خشکسالی در سودان جعفر نمیری رئیس جمهور وقت این کشور، با وساطت آمریکا و در ازای دریافت مبلغی هنگفت اجازه انتقال مستقیم پناهجویان یهودی از خارطوم به اروپا را داد با وجود توقف عملیات نجات، مرکز تفریحی همچنان به کار خود ادامه می‌داد و مأموران موساد مشغول سرگرم کردن و رسیدگی به سیل گردشگرانی بودند که به دهکده عروس می‌آمدند.

حتی از گاد که برای مرخصی به اسرائیل رفته بود خواسته شد برای مدیریت برنامه‌های تفریحی مرکز در کریسمس و سال نو به سودان برگردد.

بیرون از تفریحگاه اما اوضاع در حال تغییر بود.

گاد می‌گوید: "از ژانویه ۱۹۸۵، بوی کودتا را می‌شد در هوا حس کرد.

" در نهایت در آوریل ۱۹۸۵، کودتای مقامات ارتشی سودان به سرنگونی دولت نمیری انجامید.

دیکتاتوری نظامی که حکومت را در سودان در دست گرفت برای بازگرداندن اعتبار کشور در دنیای عرب، عملیاتی برای شناسایی جاسوسان موساد راه انداخت.

منبع تصویر، Getty Images جعفر نمیری رئیس موساد دستور تخلیه مرکز تفریحی را صادر کرد.

فردای آن روز هیچ مأموری در تفریحگاه نبود.

آن‌ها با یک هواپیمای سی - ۱۳۰ به خانه بازگردانده شدند.

مأمور ناشناس می‌گوید: " گردشگران هنوز در دهکده بودند.

احتمالا صبح که از خواب بیدار شده‌اند، دیده‌اند در بیابان تنها هستند.

خدمه بومی البته همچنان آنجا بودند اما بقیه نه.

نه مربی غواصی، نه مدیر تفریحگاه و نه هیچکس دیگر.

همه سفیدپوست‌ها ناپدید شده‌ بودند.

" در پی این اتفاق مرکز تفریحی هم تعطیل شد و ۴۹۲ یهودی اتیوپیایی که خودشان را به سودان رسانده بودند هم رها شده باقی ماندند.

دو ماه بعد اما به دستور جورج بوش، معاون رئیس جمهور آمریکا یک فروند هواپیمای هرکولس آمریکایی برای انتقال پناهجویان به اسرائیل فرستاده شد.

طی ۵ سال بعد از آن، در مجموع ۱۸ هزار یهودی اتیوپیایی به اسرائیل منتقل شدند تا زندگی جدیدی از سر بگیرند.

فرده آکلوم هم یکی از همین یهودیان بود.

منبع تصویر، RAFFI BERG گاد شیمرون گاد در حالی که در کافه‌ای در تل آویو چای می‌نوشد، می‌گوید: "یهودیان اتیوپی قهرمانان واقعی این داستان هستند، نه خلبان‌ها، نه یگان‌های ویژه نیروی دریایی و نه مأموران موساد.

آن‌ها از شرایط وحشتناکی جان سالم به در بردند که یک انسان معمولی حتی برای یک روز هم نمی‌تواند تحمل کند.

ما فقط وظیفه‌مان را انجام دادیم.

" © 2020 بی بی سی.

بی بی سی مسئول محتوای سایت های دیگر نیست.

سیاست ما درباره لینک دادن به سایت های دیگر.