طراحی سایت در باگماتی نپال

تورهای پاییز ۹۹ تورهای انفرادی بلیط اتوبوس اروپا دیدگاه مسافران ایجاد حساب کاربری ثبت نام در ایوار {{minutes}} : {{seconds}} ثانیه تا فعال شدن ارسال مجدد برای ارسال مجدد رمز عبور میتوانید از دکمه "ارسال مجدد" استفاده کنید ایجاد رمز عبور رمز عبور شما با موفقیت ثبت شد ایجاد رمز عبور لینک فعالسازی حساب شما به {{inputValue}} ارسال شد ورود به حساب کاربری ورود با رمز یکبار مصرف {{minutes}} : {{seconds}} ثانیه تا فعال شدن ارسال مجدد برای ارسال مجدد رمز عبور میتوانید از دکمه "ارسال مجدد" استفاده کنید بازیابی رمز عبور بازیابی رمز عبور {{minutes}} : {{seconds}} ثانیه تا فعال شدن ارسال مجدد برای ارسال مجدد رمز عبور میتوانید از دکمه "ارسال مجدد" استفاده کنید ویرایش رمز عبور رمز عبور شما با موفقیت ثبت شد بسیاری از مسافران تنها از ماجراجویی‌های سفر به نپال شنیده‌اند و آشنایی کاملی با حقایق این کشور ندارند.

درنتیجه وقتی‌که بدون اطلاع به این کشور سفر می‌کنند، دچار یاس و ناامیدی می‌شوند.

نپال مقصدی شدیداً محبوب در میان مسافران ماجراجو است؛ اما مواردی وجود دارد که در صورت عدم آشنایی گردشگران با آن‌ها، می‌تواند برایشان شگفت‌انگیز، دشوار یا حتی ناخوشایند باشد.

این مقاله به ارائه‌ی نکاتی می‌پردازد که به گردشگران برای داشتن سفری لذت‌بخش در این کشور در دامنه‌های رشته‌کوه هیمالیا کمک می‌کند.

در حالی‌که امکان دریافت ویزای نپال از طریق سفارت پیش از سفر به این کشور وجود دارد، اغلب گردشگران با بی‌توجهی به این موضوع سعی می‌کنند تا به‌محض ورود در فرودگاه بین‌المللی تریبهوان در کاتماندو ویزای خود را دریافت کنند.

این کار خوب است، اما اینجا یک فرودگاه بزرگ و مجهز نیست؛ بنابراین در وهله‌ی اول باید انتظار صف‌های طولانی را داشته باشید و سپس خود را برای پرداخت وجهی به‌منظور دریافت ویزا و خوردن مهر در پاسپورت آماده کنید.

برای این منظور، یک خودکار، چند قطعه عکس رسمی و ارز کشور نپال برای تسهیل در فرآیند دریافت پاسپورت به همراه داشته باشید.

وقتی‌که ویزای خود را دریافت کردید، لزوماً زمان ایستادن در صف‌ها به پایان نرسیده است.

با توجه به ساعات روز، چرخ‌های گردان مخصوص تحویل چمدان می‌توانند به‌شدت شلوغ باشند.

ایستادن در صف برای مدت یک ساعت به‌منظور دریافت چمدان‌ها در تریبهوان امری عادی است.

قطعاً ۲۰۰ کیلومتر فاصله‌ی میان کاتماندو و پخارا بر روی نقشه آن‌قدرها هم زیاد نیست.

شما در هتل تصور می‌کنید که می‌توانید در مدت ۲ ساعت خود را به اینجا برسانید؛ اما بهتر است تمامی این تصورات مبتنی بر نقشه را از ذهن خود خارج کنید.

شما خیلی خوش‌شانس خواهید بود که اگر بتوانید از کاتماندو ظرف مدت ۶، ۸ یا ۹ ساعت خود را به پُخارا برسانید.

البته مسیر این سفر بسیار خوب است.

جاده‌های کوهستانی در مناطق دیگر کشور به‌قدری کند هستند که متوجه خواهید شد چرا سفر در نپال به‌اندازه‌ی خود این کشور محبوب است.

آیا انتظار یک بهشت کوهستانی بکر را دارید؟ شهروندان کاتماندو همیشه در حال خندیدن هستند، اما آن‌قدر سرشان شلوغ است که فرصت سرفه کردن ندارند.

کاتماندو یکی از آلوده‌ترین شهرهای جهان محسوب می‌شود.

طبق برخی آمار کاتماندو هفتمین و طبق آماری دیگر سومین شهر آلوده‌ی جهان است.

رودخانه‌ی مقدس باگماتی (Bagmati) چیزی جز یک مجرای فاضلاب روباز نیست؛ آبی که از شیرها خارج می‌شود اصلاً مناسب نوشیدن نیست و گرد گوگرد و دود ناشی از وسایل نقلیه و ساخت‌وسازهای پیوسته‌ی جاده‌ای، هوا را با ذرات معلق ناسالم به‌شدت آلوده کرده است.

در حالی‌که نپال مناطق بکری دارد، کاتماندو به‌هیچ‌وجه شهر جذابی نیست؛ اما از آنجایی‌که تقریباً تمامی گردشگران باید از پایتخت برای رسیدن به مناطق بکر عبور کنند، باید آماده‌ی پذیرش این واقعیت باشند.

با خود یک ماسک به همراه داشته باشید یا اینکه به‌محض ورود به شهر یک عدد ماسک تهیه کنید.

شنیدن این موضوع که نپال در مجموع کشوری تقریباً گرم است، موجب شگفتی بسیاری از گردشگران می‌شود.

قطعاً کوه‌های فراوان در ارتفاعات بالا در فصل زمستان سرد هستند و به میزان زیادی بارش برف را تجربه می‌کنند.

اگر قصد رفتن به ارتفاعات بالا را دارید، حتما خود را برای سرما در هر فصلی از سال آماده کنید.

هرچند تابش آفتاب در ارتفاعات بالا هم بسیار تند است؛ اما اغلب مسافران به مقصد نپال بیشتر زمان خود را در ارتفاعات پایینی سپری می‌کنند که به‌شدت تحت تأثیر آفتاب سوزان شبه‌قاره‌ی هند قرار دارد.

تِرای (Terai)، دشت‌های هم‌مرز با هند، در بین ماه‌های مارس تا اکتبر آفتاب سوزانی را تجربه می‌کند؛ به‌علاوه کاتماندو و پخارا، به ترتیب با ۱۴۰۰ و ۸۲۷ متر ارتفاع از سطح دریا، در اغلب ماه‌های سال دمایی بین ۲۰ تا ۳۰ درجه‌ی سانتی‌گراد دارند.

سرمای زمستان در این شهرها نسبتاً تندوتیز است، اما دمای هوا به‌ندرت به زیر صفر درجه می‌رسد.

به‌علاوه زمستان‌های نپال بسیار کوتاه است.

انتظار گرمای هوا در نپال نسبت به همراه داشتن تجهیزات فراوان زمستانی در چمدان و عدم استفاده از آن‌ها تا پایان سفر منطقی‌تر به نظر می‌رسد.

اگر قصد رفتن به ارتفاعات بالا (۲۵۰۰ متر بالاتر) را دارید، بهتر است در مورد خطرات کمبود اکسیژن در بخش‌های بالاتر اتمسفر مطلع شوید.

هرچه به‌طرف بالاتر پیش بروید، این خطر بیشتر می‌شود.

به‌علاوه برنامه‌ی سفر باید به‌منظور عادت کردن بدن شما به هوای کوهستان در خلال زمانی مناسب ترتیب داده شود؛ به این معنی که وقتی کوهنوردان ارتفاع بالای ۳۰۰۰ متر را رد کردند، نباید در طول روز بیش از ۳۰۰ تا ۴۰۰ متر بالاتر بروند.

همه‌ی کوهنوردان تحت تأثیر مشکلات ناشی از ارتفاع و کمبود اکسیژن قرار نمی‌گیرند، اما این اثرات می‌تواند در برخی افراد غیرمنتظره و با خطرات جدی همراه باشد.

تنگی نفس، سردرد، بالا رفتن ضربان قلب حتی در حین استراحت و دشواری در نفس کشیدن از علائم رایجِ بودن در ارتفاع بالا هستند.

در موارد حادتر، علائمی چون سرماخوردگی در فرد ظاهر می‌شود که حتی می‌تواند کشنده باشد.

خوب است که همیشه با یک راهنمای محلی یا حداقل یک دوست عازم ارتفاعات شوید و از سفر انفرادی پرهیز کنید.

تجهیزات پزشکی در ارتفاعات نپال به‌ندرت یافت می‌شود و فاصله‌ی زیادی تا کوه‌ها دارد؛ بنابراین اگر نیاز شدیدی به رفتن به بیمارستان داشته باشید، هلی‌کوپتر امداد تنها گزینه‌ی موجود برای نجات شما خواهد بود.

به همین خاطر مطمئن شوید که بیمه‌ی مسافرت شما تمامی این موارد را پوشش می‌دهد.

زیرساخت‌های نپال سطح گسترده و وسیعی را پوشش نمی‌دهند.

علی‌رغم اینکه ممکن است در حین اقامت در یک هتل در یکی از شهرهای نپال، آب و برق کافی در اختیار شما باشد (با توجه به قیمت اتاق)، به‌خاطر داشته باشید سراسر این کشور در اغلب اوقات با کمبود شدید آب و برق روبه‌رو است؛ بنابراین حمام‌های خود را کوتاه کرده و چراغ‌ها را در صورت عدم استفاده خاموش کنید.

به‌علاوه اگر با قطع و وصل گاه و بی‌گاه برق روبه‌رو شدید یا اینکه در تمام طول شبانه‌روز آب گرم کافی نداشتید، شگفت‌زده نشوید.

این موارد بخشی از واقعیات زندگی در نپال هستند.

2019 © کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب ایوار تنها با کسب مجوز مکتوب امکان پذیر است.

طراحی و توسعه | شرکت آویژه