سئو سایت نهال آلبالو محلی

آلبالو محلی یا رسمی گیاهی خزان پذیر با برگهای لوزی بصورت متناوب روی شاخه قرار دارند.

رنگ پوست آن هوه ای روشن تا نقره ای است.

نهال آلبالو از نظر حجم در مقایسه با گیلاس جای کمتری را اشغال می کند.

ارتفاع درختان آلبالو  محلی ۴-۲ متر و ساقه نسبتا قابل انعطاف است و براحتی بدون آنکه شکسته شود خم می شود بهمین دلیل عمدتا در چیدن میوه آن نیازی به نردبان نمی باشد و میتوان درخت را خم کرد و میوه آنرا چید.

گل آلبالو محلی دارای ۵ گلبرگ و ۵ کاسبرگ و پرچم و مادگی است و خودش خودش را تلقیح می کند و حتی گرده افشانی این گیاه می تواند گیلاس را هم تلقیح کند.

درخت آلبالو معمولا هرس نمی شود مگر شاخه ای بیمار باشد یا شکسته باشد معمولا میوه در شاخه های یک ساله رشد می کند و هرچه از عمر درخت می گذرد میوه دهی آن کم می شود .

محصول آلبالو را باید وقتی برداشت کرد که کاملاً رسیده باشد.

رنگ میوه رسیده قرمز درخشان است.

زمان رسیدن میوه حدود ۹۰ روز پس از تمام گل درخت می باشد.

متوسط وزن هر میوه ۶-۵ گرم و متوسط هر درخت ۳۰ کیلوگرم است.

برداشت معمولاً با دست انجام می شود.

ایران ششمین تولید کننده آلبالو در جهان است.

بیشتر کشت آلبالو در ایران استان خراسان , آذربایجان غربی , آاذربایجان شرقی ,اردبیل و تهران واصفهان است .

آلبالو محلی در خاک های شور و قلیایی هم رشد می کند اما بهترین خاک برای رشد آن خاک های لومی (لیمونی) رسی است.

خاک این گیاه بیشتر به ترکیبات پتاس احتیاج دارد زیرا که برای میوه دهی و رشد مناسب است ولی از ازت برای جلوگیری از سرما زدگی استفاده می کنند .

تا حدود ۵ متری ریشه اش رشد می کند.

نیاز سرمایی آلبالو بین ۱۶۰۰-۶۰۰ ساعت زیر ۷ درجه سانتیگراد می باشد.

تابستان های خشک و خنک برای این درخت مناسب است.

مقاومت به سرما در حد سیب است.

مقاومت این درخت به گرما و سرما زیاد است.

اما کاشت آن در مناطق خیلی گرم بدلیل تامین نشدن نیاز سرمایی و یا آسیب به میوه ممکن نیست.

ریشه آلبالو در برابر خاک مرطوب نسبت به گیلاس دارای مقاومت بیشتری است و ریشه آلبالو سطحی و تا حداکثر عمق ۵/۱ متر گسترش می یابد.

نهال آلبالو محلی را بهتر است زمانی که سطح خاک خشک شد آبیاری کرد که در طی فصل تابستان حدود ۲-۳ مرتبه آبیاری در طی هفته لازم می باشد، اما درختان بالغ و بزرگ را می توان یک بار در هفته آبیاری کرد.

محدوده آبیاری بهتر است که در سایه انداز درخت انجام شود.

نهال آلبالو به آبیاری غرقابی حساس است و بهتر است از روشهای دیگر آبیاری استفاده شود.

آلبالو تلخ فاصله کاشت آلبالو محلی ۵*۴ و یا ۵*۵ است.

زمان انتقال نهال به زمین اصلی از پاییز و پس از ریزش برگها آغاز و تا قبل از باز شدن شکوفه ها در بهار ادامه دارد.

درخت آلبالو معمولاً در خزانه دارای شاخه های جانبی است که در موقع کاشت باید این شاخه های جانبی را قطع کرد.

آلبالو معمولاً سربرداری نمی شود و پس از سال دوم ۶-۵ شاخه در اطراف ساقه اصلی حفظ و بقیه حذف میگردد.

عمق چالگود نهال آلبالو محلی بهتر است از ۷۰ سانتیمتر تا یک متر باشد که ریشه نهال به آسانی روند رشدی خود را در پیش گیرد.

آفت آلبالو محلی مگس گیلاس است و بیماری های این گیاه شانکر باکتریایی درختان هسته دار و پوسیدگی آرمیلاریایی ریشه است .

عمر آلبالو محلی ۲۵ تا ۳۵ سال است.

ارقام آلبالو به سه روش کاشت بذر، پاجوش و پیوند قابل ازدیاد است.

آلبالوهای معمولی از جمله محلی بیشتر بصورت پاجوش ازدیاد میگردد.

ولی ارقام جدید آلبالو از قبیل آلبالو گیسی و آلبالو مجارستان (سیکانی مجی-اردی جوبیلیوم و بوترمو) با پیوند روی پایه آلبالو تلخ(محلب) ازدیاد می یابد و پیوند شکمی(T) در آلبالو معمول می باشد و در فصل پاییزو بعد از ریزش برگها انتقال به زمین اصلی انجام می شود.

میوه آلبالو محلی برنگ قرمز درخشان است که شکل گرد و ریز دارد، هفته ی آخر خرداد برداشت آن است.

آلبالو محلی ترش مزه بوده و حدود ۹۵ درصد محصول آن برای تهیه کمپوت و آبمیوه و مربا به بازار عرضه می شود و مصرف تازه خوری آن کم است.

© ۱۳۹۸ — تمامی حقوق متعلق به وبسایت هایپرنهال است.