طراحی سایت اکسالیس، ترشک ، گل عشق

اکسالیس، اگزالیس، شبدر بنفش ایرلندی، ترشک، گل عشق، اگزالیس نام علمی : Oxalis triangularis به خانواده oxalidaceae و جنس oxalis تعلق دارد.

اکسالیس دارای برگ های بنفش یا سبز ساده و گاهی با مرکز ارغوانی می باشد.

برخی از اقلام آن نیز دارای گل های پرگلبرگ زرد رنگ هستند.

(در پست بعدی تنوع رنگ در برگ ها و گل های اکسالیس را ببینید) این گیاه دارای رشد سریع بوده، ولی اگر در شرایط کمبود فضا رشد آن کند می شود.

با وجود شباهت اسمی این گیاه با گیاه شبدر، اکسالیس از خانواده شبدر نبوده و گیاهی کاملا متفاوت می باشد.

این گیاه در برگ ها و ساقه های خود حاوی اسید اگزالیک می باشد که یک مکانیسم دفاعی برای گیاه محسوب می شود، این اسید باعث ترش مزه شدن برگ ها و شاخه ها شده تا علف خواران از آن تغذیه نکنند.

آبیاری: در فاصله بین دو آبیاری باید سطح خاک خشک شود.

آبیاری زیاد و ماندن آب در خاک باعث پوسیدگی ریشه و از بین رفتن گیاه می شود.

خشکی کشیدن نیز ابتدا باعث سوختگی و خشکی نوک و حاشیه برگ ها و پژمردگی گیاه می شود.

با کم شدن دما، نیاز به آبیاری کمتری دارد و نیاز غبارپاش برای ایجاد رطوبت ندارد.

دما: دمای مطلوب آن ۱۵ درجه است و در دمای بالاتر از ۲۷ درجه وارد مرحله رکود و عدم فعالیت می شود.

در روزهای گرم باید آبیاری منظم باشد تا گیاه خشکی نکشد.

در هوای سرد آبیاری زیاد و نامنظم منجر به پوسیدگی ریشه و در نهایت مرگ گیاه می شود.

نور: اکسالیس مکان های نیمه آفتاب و نیمه سایه را می پسندد.

وجود ۴ تا ۵ ساعت آفتاب صبحگاهی برای آن کافی است.

مکان های پرنور و بدون آفتاب مستقیم در رشد برگ ها مشکلی بوجود نمی آورد، ولی ممکن است مانع گلدهی شود.

در مناطقی که تابستان های گرم دارد، اکسالیس را باید در جایی بکارید که آفتاب بعدازظهر نداشته باشد یا گلدان را به سایه منتقل کنید.

برگ های اکسالیس در نور زیاد باز و درنور کم بسته می شوند.

خاک: اکسالیس نسبت به خاک سختگیر نیست و می توان از مخلوط خاک معمولی و خاک برگ و شن استفاده کرد.

برای کوددهی هر ۴ تا ۶ هفته از کود ۱۰-۱۰-۱۰ استفاده کنید و یا کود ۲۰-۲۰-۲۰ با نصف غلظت توصیه شده.

اکسالیس متراکم بودن ریشه هایش در گلدان را دوست دارد.

بهترین نشانه نیاز به تعویض گلدان، خروج ریشه ها از منافذ زیرین گلدان یا قطعاتی از ساقه و پیازها از حاشیه گلدان است.

گلدان جدید باید فقط ۲۰درصد بزرگ تر باشد.

اکسالیس، اکسالیس سبز، شبدر بنفش ایرلندی، گل عشق، ترشک، شبدر ترش، اگزالیس , oxalidaceae, oxalis, false shamrock, purple shamrock, love planet, triangularis, sorrel, butterfly plant تکثیر اکسالیس اکسالیس به روش تقسیم ریزوم، غده و پیاز تکثیر می شود.

در پایان زمان استراحت گیاه و در هنگام تعویض گلدان با تقسیم پیازهای گیاه مادری و کاشت هر قسمت از توده گیاه در یک گلدان مستقل حاوی خاک معمولی + خاک برگ + شن درشت، می توان اکسالیس را تکثیر کرد.

می توانید هر ۱۰ پیاز را در یک گلدان و در عمق ۲ تا ۳ سانتی متری بکارید.

برای کاشت در فضای باز فاصله ۷ تا ۱۰ سانتی متری بین پیازها را رعایت کنید.

قبل از کاشت پیازها، ابتدا خاک را خیس کرده و اجازه دهید تا آب اضافی خارج شود.

آبیاری زیاد باعث پوسیدگی پیازها می شود.

گلدان حاوی پیازها را در مکانی که ۴ تا ۵ ساعت آفتاب مستقیم دارد، قرار دهید.

هرس گیاهان بالغ و استقرار یافته را هر ۳ تا ۵ سال یکبار در اوایل تابستان یا در طی فصل رکود، از سطح زمین کف زنی می کنند.

یعنی تمامی برگ ها و سایر قسمت های گیاه را از نزدیکی سطح زمین قطع می کنند تا برگ های جدید شروع به رشد نمایند.

گیاهان جوان را هر ساله در اوایل تابستان یا در طی فصل رکود کف زنی می کنند تا در خاک گسترش یافته و مستقر شوند.

آفات و بیماری ها سفیدک (حقیقی و دروغین)، لکه سیاه و پوسیدگی ریشه از جمله بیماری های اکسالیس است.

حلزون، شته و سوسک های سرخرطومی از آفاتی هستند که اکسالیس را مورد حمله قرار می دهند.

عکس هایی دیگر از گیاه اگزالیس ( گل عشق ):